حنیف غفاری
طی روزهای اخیر شاهد تشدید  بازی سیاسی- تبلیغاتی غرب در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران هستیم.در این میان، مقامات آمریکایی و اروپایی تلاش می‌کنند تا تصویر وارونه‌ای از مذاکرات وین ارائه کرده و مطالبات بر حق و قطعی کشورمان در حوزه‌ ارائه تضمین‌های ذاتی و عینی را مصداق«زیاده‌خواهی»تلقی کنند.بدیهی است که کشورمان هرگز زیر بار یک توافق بد یا توافق ناقص نخواهد رفت .تحقق توافق خوب، در گروی رعایت حقوق قرمز ما در این آوردگاه می‌باشد. در این معادله، غرب قدرت انکار حقایق و واقعیات را ندارد. در این خصوص، باید توجه داشت که ادعاهای رسمی و غیررسمی مطرح‌شده از سوی مقامات آمریکایی و اروپایی،  معطوف به  تاکتیک «خرید زمان به سود منافع غرب» می‌باشد. 
البته این تاکتیک در ماه‌های گذشته معطوف به «کلیات» و اکنون معطوف به جزئیات است. ورود به جزئیات توافق، به معنای گذار از«کلیات» و متعاقبا، پذیرش خطوط قرمز مطرح‌شده مبنی بر« راستی آزمایی»،« ارائه‌ تضمین در خصوص آینده برجام»و ازهمه مهم‌تر،«رفع عملیاتی تحریم‌ها» می‌باشد. بااین‌حال تا زمانی که بر سر جزئیات  ( نحوه عملیاتی سازی موارد توافق شده) توافق نشود، عملا بر سر هیچ‌چیز توافق نشده است. اکنون برخلاف ماه‌های گذشته، بر سر پذیرش خطوط قرمز و درخواست‌های اصلی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر « ارائه‌ تضمین»،« رفع عملیاتی تحریم‌ها» و
« راستی آزمایی بازگشت آمریکا به برجام» توافق حاصل شده است. بااین‌حال اختلافات باقیمانده بر سر جزئیات مندرج در ذیل هر یک از این توافقات کلی می‌باشد. 
در حوزه‌ تضمین‌ها نیز در ابتدا، مقامات آمریکایی تأکید بر استمرار «برجام تعهد محور» داشتند، به‌گونه‌ای که خروج احتمالی دوباره‌ آن‌ها از توافق هسته ای هزینه‌ای برای غرب ایجاد نکند. بااین‌حال در جریان مذاکرات وین ، تیم مذاکره‌کننده‌ هسته‌ای کشورمان بارها تأکید کرد که تاریخ‌مصرف«برجام تعهد محور» پایان‌یافته و اکنون غرب ناچار به ارائه تضمین‌های حقوقی، فنی، اعتباری و اقتصادی در خصوص آینده‌ توافق هسته‌ای می‌باشد. مقامات آمریکایی صراحتا اعلام کرده‌اند که به دلیل عدم تأيید کنگره ( دوم سوم اعضای مجلس سنا)، این توافق حکم یک معاهده‌  رسمی را  در حوزه‌  سیاست خارجی آمریکا نخواهد داشت.مقامات آمریکایی برجام را یک«سند سیاسی»می‌دانند که هر یک از رؤسای جمهوری این کشور می‌تواند بنابر سلیقه و ذائقه‌ خود با آن برخورد کند.بااین‌حال جمهوری اسلامی ایران به‌درستی اعلام کرده است که برجام در ذیل چارچوبی به نام قطعنامه‌ ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد پذیرفته‌شده و نگاه سیاسی مقامات آمریکایی به این سند، نمی‌تواند حکم یک نگاه مبنایی را داشته باشد.در این میان، بخشی از مذاکرات ایران و اعضای ۱+۴ در  وین، بر سر نقش‌آفرینی سازمان ملل و کمیته‌ مشترک برجام در ارائه‌ تضمین‌های حقوقی در قبال آینده این توافق می‌باشد. همچنین با توجه به امکان مخالفت دولت بعدی آمریکا با برجام، باید شرکت‌هایی که می‌خواهند پس از احیای توافق هسته‌ای با کشورمان وارد همکاری شوند،بابت تضمین‌های عینی ( اقتصادی و اعتباری) سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت و میان‌مدت در ایران دغدغه‌ای نداشته باشند. در این خصوص لازم است وزارت خزانه‌داری آمریکا به شرکت‌ها، تضمین و مجوز لازم جهت سرمایه‌گذاری بدون دغدغه ( دغدغه‌ ناشی از عوارض ابطال دوباره‌ برجام ) را ارائه دهد.