انفعال اتحاديه اروپا در برابر ايالات متحده آمريکا همچنان ادامه دارد. اين انفعال، منجر به بروز رفتارهاي دوگانه اروپاي واحد در قبال مسائلي مانند برجام شده است. فراتر از آن، مقامات اروپايي نمي توانند خود را به سبب بازي در زمين کاخ سفيد، بازيگراني مستقل در نظام بين الملل بخوانند. پيوندهي امنيتي آمريکا و اروپا در ناتو اين روند را تسريع کرده است.
اشپيگل در خصوص معادلات شکل گرفته در نظام بين الملل، خصوصا در برهه حساس اخير مي نويسد :
“جنگي در خاورميانه در برنامه ترامپ نيست وي در دوران رقابت‌هاي انتخاباتي خود وعده داد که در دوران رياست‌جمهوري او، آمريکا به چرخه مخرب مداخله و بحران و مسابقه براي سرنگوني دولت‌هاي خارجي پايان خواهد داد. اما در حال حاضر، شخص رئيس‌جمهور و «جان بولتون» مشاور امنيت ملي وي، هر دو معتقدند که تهديد عليه تهران بايد تشديد شود.”
اشپيگل در ادامه مي نويسد :
” با اقدامات رئيس جمهور آمريکا، رئيس‌جمهور آمريکا در منطقه غرب آسيا و تنش‌ آفريني، آلمان و ديگر کشورهاي اروپايي هم در معرض تهديد و خطر قرار مي‌گيرند. آمريکا در دوران رياست‌جمهوري ترامپ به تنش با ايران دامن مي‌زند و همين اقدامات، نگراني از امکان وقوع جنگ را به دنبال داشته است. هر گونه درگيري نظامي به طور مستقيم بر اروپا تاثير خواهد داشت و اين در شرايطي است که آمريکايي‌ها به پيامدهاي چنين اقدامي توجه ندارند.اخيرا «هايکو ماس» وزير خارجه آلمان در جلسه حزب متبوعش؛ حزب سوسيال‌دموکرات در حالي شرکت کرد که اخباري منتشر شده بود مبني بر اينکه «مايک پمپئو» وزير خارجه آمريکا در جريان تماس تلفني از اينکه بايد سفرش به آلمان را در آخرين دقايق لغو کند، ابراز تاسف کرده بود.”
ايالات متحده آمريکا از زماني که ترامپ بر سر کار آمد بر سر حوزه هاي
چهارگانه از جمله گنجاندن توان موشکي و منطقه اي ايران و بازرسي هاي نامحدود از اماکن نظامي ايران و اعمال تحريم هاي فرازماني در خصوص برنامه هاي هسته اي ايران در برجام مذاکراتي انجام داد. ايالات متحده آمريکا نقش اصلي و اروپاي واحد نقش متغير وابسته را بازي کرده است و اين ريشه در ساختار نظام
بين الملل و نوع بازي اتحاديه اروپا و روابطش با آمريکا دارد.
موضع‌گيري‌هاي چندگانه مقامات اروپايي در خصوص برجام نيز در همين راستا قابل تحليل و تفسير است. آنها از يک سو به صورت کاملا نمادين و دروغين پايبندي خود را نسبت به سند برجام اعلام
مي کنند و از سوي ديگر، اقدامي در راستاي عملي ساختن تعهدات خود در اين خصوص صور ت نمي دهند .اين مواضع نشان مي دهد از يک جهت آمريکا توانسته است سلطه خود را بر اروپا تحميل کند و از جهت ديگر اتحاديه اروپا در بسياري از موارد نخواسته است تا اقداماتي مانند راه اندازي ساز و کار مالي ويژه را انجام دهد. بنابراين آنان فقط وعده اجرايي شدن آن را مي دهند و اين نشان مي دهد اتحاديه اروپا هم نمي خواهد و هم نمي تواند اين کار را انجام دهد.اساساً اروپا نسبت به برجام و تعهداتش به ايران به عنوان يک متغير مستقل و ابزار نگاه مي کند.در نهايت اينکه عواقب و تبعات بازي اروپا در زمين ايالات متحده و خصوصا دولت ترامپ بسيار سنگين خواهد بود. تبعاتي که ممکن است مقامات اروپايي بسيار دير متوجه آن شوند. در اين صورت، ديگر کاري از دست افرادي مانند مرکل و ماکرون بر نمي آيد.