سعید نوروزی
هرچه به سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نزدیک‌تر می‌شویم، اعلام نامزدی برای کرسی ریاست جمهوری نیز از سوی سیاسیون بیشتر می‌شود و کم‌کم آرایش انتخاباتی جدی‌تر می‌شود، هرچند که دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب تاکنون نامزد اصلی خود را معرفی نکرده‌اند. اما آنچه که در خصوص انتخابات ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ نگران‌کننده است، ترافیکِ مسیر پاستور به‌واسطه حضور چهره‌هایی می‌باشد که نه‌تنها اقبالی با آن‌ها نیست بلکه کارنامه و سابقه چندانی ندارند! اکثر این افراد دلیل حضور خود را درخواست‌ها و مشارکت مردمی عنوان کرده‌اند که البته انتخابات پرشور و مشارکت بالا درواقع نمایانگر اقتدار ملی بوده، اما ضرورتی که نیاز است به آن پرداخته شود این است که آیا این چهره‌ها در حد و اندازه‌های صندلی ریاست جمهوری هستند یا خیر؟! رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین روز از سال جدید در سخنرانی زنده تلویزیونی خود، با اشاره بر این‌که «ریاست جمهوری پرمشغله‌ترین و پرمسئولیت‌ترین مدیریت کشور است»، خطاب به افرادی که قصد کاندیداتوری در انتخابات رادارند فرمودند: «انتظار داریم سنگینی کار را متوجه شوید و بدانید چه مسئولیت سنگینی را می‌خواهید بر دوش بگیرید. اگر دیدید که می‌توانید این مسئولیت را به عهده بگیرید، آن‌گاه وارد کارزار انتخاباتی شوید.» اما با نگاهی به افراد بی‌شماری که تاکنون اعلام کاندیداتوری کرده‌اند می‌توان متوجه شد که چندان به این نکته مهم رهبری توجه‌ای نداشته‌اند. همچنین حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ادامه تأکید می‌کنند: «مشکلات اصلی کشور را بدانید و برای آن‌ها برنامه و راه‌حل داشته باشید. اقتصاد کشور و مسائل مهم آن را در نظر گرفته و نحوه مواجهه باسیاست‌های پیچیده دنیا را بشناسید.»
می‌توان مطمئن اظهار داشت که برخی آقایان کاندیدا   نه برنامه‌های اقتصادی منظم و راه‌گشا دارند و نه به مسائل مهمی چون رشد تولید ملی، رشد سرمایه‌گذاری، تقویت پول ملی، مسئله تورم و… پرداخته‌اند. این کاندیداها از سویی تاکنون اعلام نکرده‌اند که چه سیاستی برای اقتصاد ازهم‌پاشیده کشور دارند، که اگر داشتند با توجه به دغدغه‌های اقتصادی جامعه و اهمیت آن، مردم را در جریان می‌گذاشتند و از سویی دیگر سابقه کاری آن‌ها نیز نشان‌دهنده آن است که این افراد طی سال‌های خدمت خود به کشور، دستاورد چندانی در حوزه مدیریتی و اقتصادی نداشته‌اند و بیشتر در حد نظریه‌پردازی و حرف تخصص داشته‌اند تا عمل.
همان‌طور که رهبری فرموده‌اند:ریاست جمهوری مسئولیت سنگینی است و مشخصا هر کاندیدایی از پس آن برنمی‌آید، این همان مسئله و نکته‌ای است که امروز در بین خیل عظیمی که قصد حضور در انتخابات را کرده‌اند وجود دارد و خیلی از آن‌ها این توان را در خود ندارند. آقایانی که مردم نیز وقتی سابقه و رزومه آن‌ها را بررسی می‌کنند به نقطه درخشانی نمی‌رسند و نه کفایت مدیریت رادارند و نه دارای عملکرد انقلابی و جهادی هستند! همین‌جاست که شأن انتخابات و ریاست جمهوری در دید مردم پایین آمده و گاها حتی باعث تمسخر این جایگاه هم شده است؛ و امروز این ضربه به شأن ریاست قوه مجریه کشور توسط کسانی که در قواره ریاست جمهوری نیستند دارد به یک امر عادی تلقی می‌شود! این مورد یا بهتر بگوییم این معضل را شاید بتوان عطش کاندیداتوری نام برد! عطشی که طی این روزها بالاگرفته و چهره‌های درجه‌یک و دو که هیچ، بلکه حتی بسیاری از چهره‌های درجه سه و چهار نیز خود را به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به‌عنوان کاندیدای احتمالی مطرح می‌کنند. اگرچه روشن است که اغلب آن‌ها راه به‌جایی نخواهند برد و حتی بعید نیست که با فرارسیدن زمان نام‌نویسی، در ستاد انتخابات کشور حاضر نشوند، اما فضای رسانه‌ای پیش از انتخابات را مغتنم یافته و برای خود جایگاهی ساخته و یک پرستیژ شده برایشان و از این فضا برای ارتقا و اعتلای جایگاه سیاسی‌شان نزد افکار عمومی و البته جریان‌های سیاسی بهره‌برداری می‌کنند.
یادمان باشد ورود هر نامزد و چهره‌ای که به‌اشتباه و غلط وارد کارزار انتخاباتی کشور شده است، هم جریان سیاست‌ورزی در کشور را با ناپختگی مواجهه می‌کند و هم انتخابات را به همراه برخی عوامل دیگر به سمت احساسی شدن و تضعیف عقل‌گرایی منتهی می‌کند. این روزها با توجه به کلیدواژه دولت جوان حزب‌اللهی برخی از این شاخص سوءاستفاده کرده و خود را چه به‌واسطه سن و چه به‌واسطه انقلابی‌گری، ملاک جوان حزب‌اللهی می‌دانند. اما ذکر این نکته نیز لازم است که دولت جوان حزب‌اللهی معیارها و شاخص‌هایی چون: داشتن نشاط کار، پرتلاش بودن، جهادی بودن و از همه مهم‌تر تجربه و عملکرد رضایت‌بخش را شامل می‌شود. برای رئیس دولت سیزدهم داشتن تجربه یک ضرورت کلان مدیریتی به‌حساب آمده و بنابراین، رئیس دولت جوان حزب‌اللهی، باید دارای سوابق مدیریتی و پختگی کامل برای موفقیت در تراز ریاست جمهوری را داشته باشد و تنها انقلابی بودن و جوانی ملاک نیست.در پایان باید به این نکته اشاره کرد که انتخاب کاندیدای اصلح، از مسیر گزینش درست و اعلان صحیح می‌گذرد و هر مرحله که دارای خطا باشد، تصمیم مردم برای انتخاب درست را با مشکل مواجه کرده و از آنچه که هدف جریان انقلاب بوده دور می‌شویم و نتیجه آن می‌شود که دشمن می‌خواهد.