| حسين قدياني |
جديدترين اختلافي که ميان علماي مجازستان افتاده، بر سر تيم ديپلماسي دولت است که آيا اعتماد اين مذاکراتي‌ها به امضاي کري، از سر غفلت بوده يا خداي نکرده خيانت! عمده توجه اين رفقا هم روي شخص ظريف است! بعضي از اين علما بر اين باورند؛ چون آمريکا، ظريف را هم تحريم کرده، پس فلان دانستن او، مصداق افراط و حرف نپخته و اقلا نالازم است که سبب مي‌شود نقد درست به ايشان هم آن‌چنان که بايد شنيده نشود، به‌ويژه آنکه اخيرا گويا حضرت آقا هم در پاسخ به گله‌ ظريف از پخش سريال گاندو که از قرار نامه‌اي به مقصد بيت رهبري بوده، متهم کردن ايشان به اتهامات شاذ را ناپسند دانسته‌اند، حداقل به روايت دولت! البته ديگر علماي مجازستان، کوتاه‌بيا از موضع محکم خود نيستند و ناظر بر مستنداتي ديگر، ظريف را نه غافل، بلکه بسي بدتر مي‌خوانند! حرف حساب ديگر جماعت، اين است؛ «فلاني اگر خائن هم نباشد، باز نتيجه‌ غفلتي که کرد، همان نتيجه‌ خيانت است!» من البته متأثر از سواد نازلم، قضاوتي در اين باره نمي‌کنم و در بحث عالمانه‌ اين دردانه‌هاي مجازي، هيچ ورود نمي‌کنم ولي خطاب به وزيرخارجه، حرفي دارم مختصر و اگر خدا بخواهد، مفيد! آقاي ظريف! شما که به اعتبار ادعاي آقاي روحاني و شرکا، قهرمان کلمه و پهلوان جمله و نامبروان سخن و زبان برنده و در عين حال متين و مستدل مذاکره هستيد، آيا زيبنده است هر از گاهي مزاحم وقت حضرت آقا شويد که «رهبرا! مرا تأييد مي‌کنيد يا نه؟!» شگفتا! شما و امثالهم مکرر در نقد من و ما اين سخن را مي‌گوييد؛ «مخفي شدن پشت بزرگان و اين همه مايه گذاشتن از نعمت بي‌مانند رهبري، چرا؟!» سلمنا! «لم تقولون ما لا تفعلون؟!» در دفاع از خود، چه کار به حضرت آقا داريد، آن‌هم با وجود اين لسان الحمدلله قرا؟! فردي يا مجموعه‌اي اگر شما را غافل خوانده يا از غافل هم بدتر دانسته، آيا بهتر نيست که عوض هزينه از ولايت، بهره از قدرت تکلم الحمدلله خاص خود ببريد و خود، جواب‌شان را بدهيد؟! بيم از آن است که اگر کساني، حضرت‌عالي را متهم به ظرافت بيش از حد کنند، هيچ نشود از شما دفاع کرد؟! واقعا اگر کسي، شما را «نازک‌نارنجي» بخواند، چگونه کس ديگري توان دفاع از سرکار را خواهد داشت، وقتي اين همه راحت، پشت بزرگان، قايم مي‌شويد؟! توجه کنيد! اتهاماتي چون غفلت يا خيانت، فقط يقه شما را نگرفته، اما کسي اگر خود مرا غافل يا خائن يا مثلا هم‌صدا با دشمن بخواند، حتما عوض نامه به بزرگان، خرج از قلم خود مي‌کنم! دختربچه هستم مگر که مدام مزاحم وقت شريف پدر شوم؟!