|حسن شجاعي|
بيان آنچه در طول دوران هشت سال دفاع مقدس بر ملت ايران گذشت با استفاده از تمامي ابزار هاي هنري و سمعي و بصري کاري بس دشوار است و اينکه بتوان توقع داشت هر کدام از عرصه هاي هنر به تنهايي بتواند بخشي از اين رويداد را به تصوير بکشد انتظاري سخت و دور از انتظار به شمار مي رود.
شايد يکي از مهم ترين عرصه هاي هنر که از ابتداي جنگ تحميلي به واسطه ويژگي ها و قابليت هاي خود موفق شد تا بخشي هرچند کوچک از آن حادثه مهم را براي بيان ابعاد گوناگونش براي مخاطبان به نمايش بگذارد هنر شعر بود.
هنر شعر در سال هاي دفاع مقدس به اندازه قدمت هزاران ساله خود در ايران زمين تلاش کرد تا دين خود را به اين مرز و بوم ادا نمايد و شعرا و صاحبان ذوق و سليقه از تمام توان خود براي بيان آنچه در آن روزگاران رخ مي داد استفاده کردند.
اين حوزه هم مانند ساير حوزه هاي هنري عرصه دفاع مقدس فراز و فرودهايي داشته و با بضاعت خود سعي نموده تا در مسيري مستقيم گام بردارد و همچون اسلاف پيشين خود هنر ايرانيان را به نمايش بگذارد.
براي آشنايي با چندوچون شرايط شعر دفاع مقدس در کشور و تبيين جايگاه آن در بين ساير اقسام هنر، «رسالت» گفت و گويي با حامد عسکري شاعر حوزه دفاع مقدس ترتيب داده که در ادامه مي خوانيد.
وي در ابتدا با اشاره به اينکه شعر تنها هنر ايران زمين است که هنوز مشابه وارداتي آن وجود ندارد و برخلاف ساير اقسام هنر نظير سينما، تئاتر،گرافيک که از غرب وارد و ايرانيزه شد همچنان اصالت خود را حفظ کرده گفت: شعر در مدرن ترين حالت خود نيز اصالت خود را حفظ کرد و ايراني و فارسي ماند تا ما همچنان اميدوار به داشتن هنري اصيل در پهنه ايران زمين باشيم.
عسکري سپس به هنر به عنوان ابزاري براي زيستن از سوي اقوام ايراني پرداخت و با تأكيد بر اينکه ايرانيان با هنر زندگي کرده اند گفت: آثار باقي مانده از گذشتگان ما همواره با هنر همراه بوده و در تار و پود زندگيمان جريان داشته است. از شمشيرهاي مرصع کاري شده در حرم امام رضا عليه السلام که ابزار رزم است و با زبان هنر به نمايش درآمده تا بخش هاي ديگر تاريخ که همواره نشان دهنده زيستن همراه با هنر براي مردم ما بوده است. حال در بين تمام اقسام هنر اين شعر است که قرابت بيشتري با زندگي ما دارد و از لالايي مادران تا رجز خواني دلاورمردان صحنه کربلا همگي از اين هنر براي زيستن استفاده کرده اند .
به همين خاطر شعر و هنر در تمامي ارکان جامعه ايراني بروز و ظهور دارد.
اين شاعر دفاع مقدس سپس به دوران معاصر و جنگ تحميلي اشاره کرد و با بيان اينکه شعر در جنگ هشت ساله تأثير بسيار مثبتي در ايجاد شور حماسي و ميهن پرستي و ترغيب جوانان براي دفاع از ميهن در مردم ايجاد مي کرد گفت: شما دفاع مقدس ما را بدون صادق آهنگران تصور کنيد، واقعا شدني نيست. همانگونه که زنان در پشت جبهه مشغول تهيه ملزومات رزمندگان بودند ، شعرا نيز با اشعار حماسي خود خشاب ها را پر کرده و حماسه هاي دفاع مقدس را رقم مي زدند.
عسکري پايان جنگ را فرصتي براي معرفي بخش هاي تازه تري از شعر دفاع مقدس عنوان کرد و گفت: بعد از اتمام جنگ تحميلي عرصه هاي تازه اي از بيان روايات اين عرصه در قالب شعر مطرح شد که موضوعات خانواده شهدا، جانبازان و شهداي مدافع حرم از اين دسته هستند که بازهم شعراي دفاع مقدس با حرارت با اين مضامين اشعار زيبايي را سروده و تقديم انقلاب کردند. شايد به نظر برسد که بعد از پايان جنگ فضا براي شعر دفاع مقدس تمام شده باشد اما اعتقاد من اين است تا راه و مسير انقلاب ادامه دارد شعر
دفاع مقدس بيات نمي شود و هنوز براي بيان فضائل و سجاياي آن روزهاي بزرگ حرف براي گفتن و شعر براي سرودن هست.
اين شاعر دفاع مقدس ادامه داد: در تمامي دنيا از ويژگي هاي فرهنگي و ارزشي به شکلي استفاده مي شود که تا ساليان سال بتوانند از آن براي نسل هاي مختلف خوراک تهيه کنند و ما نيز بايد از بستر بسيار بزرگ دفاع مقدس استفاده کرده و با استفاده از شعر و ادبيات، نسل هاي آينده را از اتفاقاتي که در اين عرصه ماندگار روي داد و در بسياري از مواقع نادر و انحصاري بودند آگاه کنيم.
وي همچنين در پاسخ به اين سؤال که وظيفه نهادهاي فرهنگي و مسئول در توجه به وضعيت شعرا و نيز تعميم و گسترش و حمايت از اين حوزه چيست هم گفت: به عقيده من بايد اين نهادها به سمت شعرا آمده و از آنان در زمينه توليد محتواي فرهنگي متناسب با فضاي کشور مطالبه کنند و قرار نيست که هنرمندان هميشه دست به سوي متوليان فرهنگي دراز کرده و در زمينه فراهم کردن فضاي لازم براي فعاليت خواهش و تمنا کنند.