حنيف غفاري
امانوئل ماكرون رئيس جمهور بي تجربه و ناتوان فرانسه که به تازگي با شکست در برابر جبهه ملي به رهبري “مارين لوپن”، به نماد ضعف اتحاديه اروپا در نظام بين الملل تبديل شده است، در کنفرانس مشترک خبري با ترامپ اظهار كرده :
” فکر مي‌کنم ما قطعاً اهداف يکساني در قبال ايران داريم. چه کار‌هايي مدنظرمان است که انجام دهيم؟ اول، مي‌خواهيم مطمئن شويم آن‌ها به سلاح هسته‌اي دست پيدا نمي‌کنند، منظورم اين است تا سال ۲۰۲۵ ابزاري در اختيار داريم، مي‌خواهيم از آن فراتر برويم و به اطمينان کامل در درازمدت دست پيدا کنيم.دوم، ما مي‌خواهيم فعاليت آن‌ها در زمينه موشک‌هاي باليستيک را کاهش دهيم. سوم، مي‌خواهيم فعاليت منطقه‌اي آن‌ها را مهار کنيم. هدف چهارم ما نيز برقراري صلح در منطقه است!”
ماكرون در حالي از صلح در منطقه سخن مي گويد که دولت فرانسه در کنار دولتهاي آمريکا و انگليس، “تروئيکاي ترور و خشونت” در منطقه غرب آسيا را تشکيل داده و با حمايت از تروريسم تکفيري ، در صدد تزريق بحرانهاي امنيتي مزمن در جهان اسلام است. خروج سياستمداران با تجربه تري مانند “ژاک شيراک” و ” دوويلپن” از صحنه سياست فرانسه و حضور افرادي مانند سارکوزي، اولاند و ماكرون، پاريس ر ا به “مهره اي سوخته” در جهان امروز تبديل کرده است. بازي کاخ اليزه در زمين واشنگتن و تل آويو ، خصوصا طي يک دهه اخير سبب شده است تا فرانسه ديگر يک “بازيگر تعيين کننده” و ” مستقل” در معادلات بين المللي محسوب نشود.
امانوئل ماكرون در سال ۲۰۱۷ ميلادي و خصوصا در حاشيه برگزاري نشست مجمع عمومي سازمان ملل در نيويورک ( ماه سپتامبر) ، براي نخستين بار در خصوص “تغيير برجام” با ترامپ و نتانياهو به توافق رسيد. اين بازي خطرناک فرانسوي ها پس از خروج رئيس جمهور آمريکا از برجام نيز ادامه يافته است. اساسا طراحي ساختار حداقلي و قطره چکاني “INSTEX” و فراتر از آن، تاخير هدفمند مقامات اروپايي در راه اندازي ساز و کار مالي ويژه ، محصول و خروجي رايزني هاي پشت پرده “ژان ايو لودريان” و ” مايک پمپئو ” طي يکسال اخير بوده است. هم اکنون فرانسوي ها مجرماني خطرناک و تمام عيار هستند: اتهام کاخ اليزه در در پرونده هايي مانند “تغيير برجام به کمک آمريکا”،
“ممانعت از راه اندازي مکانيسم مالي ويژه اروپا”،”تلاش براي تحديد توان موشکي ايران”،” تلاش براي مهار ايران در منطقه غرب آسيا”،
” کشتار کودکان يمني از طريق کمک تسليحاتي به آل سعود” و ….. به اثبات رسيده است.
سخنان اخير ماكرون، به معناي اصرار فرانسوي ها در “نبرد با ايران” است. بديهي است که راه مواجهه با اصرار يک مجرم بر جرم خود، صدور بيانيه هاي
ديپلماتيک و تکراري نيست! حداقلي ترين پيش شرط مواجهه قاطعانه با فرانسوي ها در برهه فعلي، حذف پاريس از معادلات سياست خارجي کشورمان و مشروط کردن هر گونه رابطه دوباره، به “بازگشت فرانسه” از مسير تقابل با ملت ايران است. در چنين شرايطي، استمرار حضور سفير فرانسه ( به عنوان عنصري نامطلوب) در تهران ديگر معنا و مفهومي ندارد و بايد “اخراج سفير فرانسه” در دستور کار دستگاه ديپلماسي و سياست خارجي کشورمان قرار گيرد. فرانسوي ها به ويژه از زمان حضور ترامپ در کاخ سفيد، به آلت دست رئيس جمهور آمريکا در مواجهه با ايران تبديل شده اند. بدون شک طي دو سال و نيم اخير ، زمان لازم در اين خصوص به فرانسوي ها( براي اصلاح رفتار و رويکرد خود ) داده شده و ديگر جايي براي مصالحه با نسل سوخته مارشال دوگل باقي نمانده است! پس فرصت را از دست ندهيم…