سيد مسعود علوي
رئيس جمهور چهارشنبه گذشته در اجتماع مردم لاهيجان، گفت: «به رهبري گفتم فرماندهي جنگ اقتصادي با حضرتعالي باشد، فرمودند فرمانده اين جنگ بايد رئيس جمهور باشد.»
اين بيان رئيس جمهور نشان مي دهد او قبول دارد کشور دچار يک جنگ اقتصادي است، اما وي و هيئت وزيران طي پنج سال گذشته هيچ نوع آرايشي که نشان دهنده ادراک وضعيت جنگي باشد، نگرفته اند. اين جنگ عليه ملت ايران توسط غرب به ويژه سال هاي مذاکره براي توافق برجام حتي براي حفظ ظاهر در مذاکرات نشان نداد که ما در حال جنگ با آنها هستيم. لبخند وي و وزير خارجه اش هميشه زينت بخش جلسات مذاکرات بود. تيم ديپلماتيک کشور در مذاکرات اصلاً متوجه اين جنگ نبود، چرا که در توافقات، ميلياردها دلار نقد به طرف غربي بخشيد و يک نمونه آن اکسيد کردن اورانيوم غني شده ۲۰ درصد بود که در بازار همان روز توافقات نزديک به ۱۸ ميليارد دلار ارزش داشت. آنها براي جنگيدن نرفته بودند اما لحن طرف مقابل مشخص بود جز جنگ پيام ديگري ندارد.
رئيس جمهور با خبر خلاف واقع خزانه خالي، مذاکرات را کليد زد. همين کليد باعث شد قفل روي قفل بيايد، تحريم ها برداشته نشود، دلار از سه هزار تومان به ۱۸ هزار تومان و گوشت از ۲۶ هزار تومان به ۱۲۰ هزار تومان برسد و اخلال در بازار هجدهمين اقتصاد جهان پديد آيد.
رئيس جمهور اگر از شرح وظايف خود در قانون اساسي به ويژه اصل ۱۲۶ قانون اساسي مطلع بود، به رهبري پيشنهاد نمي‌کرد فرماندهي جنگ اقتصادي را به عهده گيرد. چون اصل ۱۲۶ قانون اساسي مي‌گويد مسئوليت امور «برنامه» و «بودجه» و «امور اداري استخدامي» کشور مستقيماً به عهده رئيس جمهور است. نمي شود در وسط جنگ اقتصادي، اصل ۱۲۶ قانون اساسي را تعطيل کرد و وظايف کليدي وي را بلاموضوع نمود، آن هم به پيشنهاد خود وي!
اصل ۱۲۷ قانون اساسي مي گويد؛ «رئيس جمهور مي تواند در موارد خاص بر حسب ضرورت با تصويب هيئت وزيران نماينده يا نمايندگان ويژه با اختيارات مشخص تعيين نمايد. در اين موارد تصميمات نماينده يا نمايندگان مذکور در حکم تصميمات رئيس جمهور و هيئت وزيران است.»
اين اصل نشان مي دهد رئيس جمهور با تکثير خود در تمام زوايا و مشکلات اقتصادي با اعزام نماينده ويژه، بسياري از گره هاي کور در امر توليد، صادرات و اخلال در نظام اقتصادي را قبل از ورود دستگاه قضا، باز کند و از اختيارات وسيع و گسترده خود استفاده کند.
۸۰ درصد اقتصاد کشور دست دولت است. يکي دو بنگاه اقتصادي کشور به تنهايي دو برابر بودجه عمومي دولت، منابع مالي در اختيار دارند. در بودجه عمومي دولت ميلياردها تومان اعتبار با عنوان کمک، در اختيار رئيس جمهور است که با يک امضاي گيرنده وجه بدون هيچ حسابرسي قابل پرداخت است. رئيس جمهور در اداره اقتصاد کشور قدرت مطلقه دارد. چطور با اين قدرت مطلقه از پس مشکلات پيش پا افتاده اي مثل تنظيم بازار برنمي آيد؟
رئيس جمهور در برخورد با فساد؛ سازمان حسابرسي و تعزيرات را در اختيار دارد. او پس از رهبري، عالي ترين مقام رسمي کشور است. چرا از اين مقام قانوني خود براي حل و فصل مشکلات مردم استفاده نمي‌کند؟
حجم مراودات و مبادلات اقتصادي ايران با افغانستان به تنهايي برابر کل مبادلات اقتصادي کشور با ۲۸ کشور اروپايي است. چرا رئيس جمهور يک نماينده ويژه براي رتق و فتق و توسعه روابط با افغانستان، علاوه بر تشويق دستگاه ديپلماسي در اين باره تعيين نمي کند تا مشکل حقابه رود هيرمند را حل کند؟ مبادلات اقتصادي با عراق بيش از هشت ميليارد دلار در سال است، تازه رئيس جمهور به فکر اين افتاده است سفري به بغداد کند. چرا دولت معطل INSTEX، SPV اروپايي است؟ چرا از ترس اف FATF، مي خواهد خودکشي در کانال مالي آنها کند؟
چين، هند و روسيه فرياد مي زنند ما مي خواهيم روابط راهبردي با شما داشته باشيم، با برجام يا بي برجام در کنار شما هستيم. چرا پاسخ در خور نمي شنوند؟ سستي و کاهلي در رويکرد به شرق ديده مي شود. اين سه کشور بيش از نيمي از جمعيت جهان را در خود جا داده اند. چه چيز مانع است دولت به سرعت به سمت شرق برود و از بي مهري و ستم غرب انتقام بگيرد؟
سياست هاي اقتصاد مقاومتي و سياست هاي کلي اقتصاد از سوي رهبري اعلام شده است. اگر رئيس دولت در واگذاري فرماندهي اقتصادي کشور به رهبري، صادق است چرا در اجراي اين سياست ها تعلل مي کند؟ اگر اين سياست ها عملي شود اصلاً ما نيازي به غرب نداريم و با شرق هم به صورت شرافتمندانه مي توانيم تعامل اقتصادي داشته باشيم. پيروزي در جنگ اقتصادي، تکيه بر توليد ملي است. زيرساخت هاي توليد در سراسر کشور مهياست. مردم زير سقف کارخانجات و روي زمين هاي زراعي و کشاورزي شبانه روز کار مي‌کنند و در صف اول نبرد اقتصادي قرار دارند و توليد ملي را هر سال بيشتر از سال قبل ارتقاء مي دهند. چرا از کارآفرينان و زحمتکشان عرصه توليد، با اين همه ابزارهاي خارق العاده در دولت، حمايت جدي نمي شود؟ چرا در برخورد با فساد و نفوذي هاي دشمن، تعلل صورت مي گيرد؟ اين معرکه، بخشي از نبرد اقتصادي است. دولت بايد نسبت به آن اهتمام داشته باشد.