وحید عظیم‌نیا
نظام سیاسی برآمده از اسلام با همه نظام‌های سیاسی تاریخ بشریت متفاوت بوده و برخلاف همه آن‌ها، نگاه ابزاری به انسان ندارد، بلکه شأن و منزلت بخشیدن به انسان به ماهو انسان، رسالت اصلی آن است.
روزگاری نه چندان دور دو نظام سیاسی کمونیسم و لیبرالیسم در شرق و غرب جهان حاکم بود، اولی ادعای جامعه بدون طبقه داشت و دومی هنوز هم با دو طبقه‌کردن جامعه به ارباب و برده طی طریق می‌کند.در چنین فضای رعب‌انگیزی، انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از مهم‌ترین انقلاب‌های تاریخ بشریت به منصه ظهور رسید و برخلاف دیگر انقلاب‌ها نه تنها فرزندان خود را نخورد و از مسیر اصلی خارج نشد، بلکه با گذشت چهاردهه از عمر بابرکت آن، رویش‌ها به مراتب از ریزش‌ها بیشتر بوده  و با قدرت در صراط قویم، عَلَمِ مبارزه با هرآنچه را ایسم یدک می‌کشد، بلند کرده است که حاج قاسم یکی از هزاران آن است.البته ریزش‌های این انقلاب نه به‌خاطر تغییر ماهیت اهداف انقلاب‌کنندگان، بلکه برعکس به علت تغییر خوی ریزش‌شده‌ها برمی‌گردد که دیروز با پوشیدن ردای عدالت‌طلبی و کمک به مستضعفان سوار قطار انقلاب شدند، اما رفته‌رفته با پوشیدن جبه مدیریت و مزه‌کردن طعم چرب‌وشیرین لذت دنیوی با بی‌اعتنایی مردم نسبت خودشان مواجه شده و مجبور به پیاده شدن از قطار انقلاب شدند.
البته برخی‌ها هم که امروز نسبت به مجازات فلان شخص جاسوس خبرنگار‌نما فریاد واحسرتا سر می‌دهند هرگز سوار قطار انقلاب نبودند که بخواهند پیاده شوند آن‌ها ابن‌الوقت‌هایی هستند که به اقتضای روزگار رنگ عوض می‌کنند.
اما حیات عزتمندانه و سرشار  از افتخارات انقلاب اسلامی در دنیایی که با قانون جنگل اداره می‌شود و هرآنکس که قدرت نداشته باشد محکوم به مرگ است، نمی‌تواند تصادفی باشد بلکه محصول رهبر داهیانه‌ای است که نسبت ایشان با مردم نه نسبت هر رئیس نظام سیاسی با مردمانش است.
انقلاب اسلامی ایران به‌ پیروزی نمی‌رسید مگر با پیوند عمیق رهبر و امت؛ این‌که بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی به پشتوانه مردم به صورت رژیم طاغوت سیلی زد، رهبر حکیم انقلاب هم به پشتوانه همین مردم در طول بیش از چهار دهه، کشتی انقلاب را از گردنه‌های سخت و سهمگين به ساحل آرامش رسانده است.
یکی از ساحت‌های جنگ این چهاردهه علیه انقلاب اسلامی، جنگ رسانه‌ای بود که از همان فردای انقلاب شروع شد و هدف غایی آن ارسال چهره‌ای نامطلوب از  انقلاب اسلامی و شوراندن افکار عمومی داخلی و خارجی علیه آن است اما اصالت امامین انقلاب اسلامی و نوع مواجهه اسلامی ایشان این جنگ را خنثی کرده است  و این به منزله نفی ضعف رسانه‌ای داخلی نیست. حتی آن بخشی از رسانه‌ها هم که از سر غیرت دینی و ملی به ماجرا ورود داشتند در مقام دفاع بودند نه تبیین.
محصول چنین رهیافت رسانه‌ای که در لاک دفاعی بودند، مغفول ماندن انعکاس ماهیت پدرانه بودن رهبری رهبر حکیم انقلاب اسلامی است  و  آنطور که باید و شاید به اطلاع عموم نرسیده است.
این‌که انگاره‌های نادرست درباره رهبری رهبر حکیم انقلاب مطرح شده و مخالفان کینه‌ای انقلاب نظیر محسن مخملباف که به واسطه همین انقلاب به اسم و رسمی رسیده‌اند، باعث تشدید آن می‌شوند، ریشه در همین ضعف رسانه‌ای داخلی دارد که نتوانسته است آن‌طور که باید این رهبری پدرانه را به تصویر بکشند.
اخیرا مستندی با عنوان «غیررسمی» در حالبه تصویرکشیدن دیدارهای رهبر حکیم انقلاب با جمعی از اهالی قلم و هنر است که به دیدارهای پنج‌شنبه‌ای معروف است. در این دیدارها، حاضران از هر طیف و سلیقه‌ای با هر دید و‌نگاهی هرآنچه در دل دارند را مطرح می‌کنند و پاسخ می‌شنوند.
برخی حاضران اذعان دارند که با پیش‌داوری به جلسه رفته اما بعد از جلسه به یک قضاوت دیگر و البته صحیح‌تری دست یافته‌اند. فارغ از آنچه در این جلسات گذشته است، نوع مواجهه رهبر حکیم انقلاب با حاضران و پای صحبت و درددل آن‌ها نشستن و از همه مهم‌تر با روی‌گشاده به حرف منتقدان گوش دادن مهم بوده و نشان از  برخورد پدرانه ایشان با همه  است.
در یکی از همین جلسات، از ضرورت دغدغه‌مندی رهبر انقلاب برای همه مردم ایران سخن گفته می‌شود. ایشان در پاسخ می‌گویند همه مردم ایران را دوست‌ دارند و برای همه مردم ایران از هر گروهی که باشند، دعا می‌کنند چرا که به دعا خیلی عقیده دارند. البته کیفیت دعا برای افراد متفاوت است؛ مثلا  دعا برای یکی همچون حاج قاسم عزیز با دعا برای ذره‌ای همچون این قلم حتما متفاوت خواهد بود.آنچه از این مستند به جای مانده، انعکاس تصویر حقیقی از رهبری پدرانه رهبر حکیم انقلاب است که از بیش از سه دهه پیش سکان هدایت انقلاب اسلامی ایران را به عهده گرفته‌اند و به اذعان دوست و دشمن به نحو مطلوب هدایت کرده‌اند به طوری که جمهوری اسلامی ایران روزبه‌روز در عرصه بین‌المللی قوی ظاهر می‌شود تا  جایی که حل خیلی از معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی بدون حضور جمهوری اسلامی ایران غیرممکن است و یا جایی که جمهوری اسلامی ایران اراده کند امری ممکن شود، ممکن می‌شود چرا که از آنچه حق است دفاع می‌کند، عرصه مقاومت در سوریه یکی از همین ساحت‌هاست.
البته مشکلات داخلی که ریشه آن اقتصادی است، نشئت گرفته از مدیریت فشل دولت‌هاست که مسئول مستقیم اصلاح  امور معیشتی مردم هستند، اما شوربختانه به واسطه ضعف مفرط مدیریتی، دچار تعارض منافع شدن و ترجیح منافع شخصی به منافع عمومی، بی‌تدبیری مزمن و لج‌بازی‌های حزبی نتوانسته‌اند امور را آن‌طور که باید، مدیریت کنند.مجلس یازدهم‌ که متصف به مجلس انقلابی است، گام‌های خوبی برای اصلاح ساختار اقتصادی کشور برداشته است و امید می‌رود با روی کار آمدن دولتی جوان و حزب‌اللهی در گام دوم انقلاب، بیش از پیش با حل مشکلات به تمدن نوین اسلامی نزدیک شویم، ان‌شاءالله.