محمدکاظم انبارلویی
سیزدهمین کنگره حزب مؤتلفه اسلامی پنج‌شنبه همین هفته در شهر مقدس قم برگزار می‌شود . نزدیک به ۶۰ سال است حزب مؤتلفه اسلامی در سپهر انقلاب اسلامی از آغاز نهضت اسلامی امام خمینی (ره) تاکنون نقش‌آفرینی می‌کند.
امام (ره) که خود بنیانگذار این جریان سیاسی الهی است بر آن بود که از هیئت‌های مذهبی که در مساجد از مؤمنین شکل گرفته با یک ائتلاف طبیعی جریانی پدید آید جای احزاب شرق‌زده و غرب‌زده آن روزگار را بگیرد. او این مدل را یک مدل بومی می‌دانست و با همین مدل حماسه ۱۵ خرداد محرم سال ۱۳۴۲ را پدید آورد.
حزب مؤتلفه اسلامی تا پیروزی انقلاب یک پای بزرگ حرکت سیاسی زبده‌ترین کادرهای انقلاب بود که با شکل‌گیری حزب جمهوری اسلامی همه اعضای آن به این حزب پیوستند. 
با تعطیلی حزب جمهوری اسلامی با کسب اجازه از امام (ره) مؤتلفه اسلامی فعالیت جدید خود را از سرگرفت از آن زمان تاکنون ۱۲ کنگره برگزار کرده است. روابط و مناسبات درونی حزب کاملا مردم‌سالارانه می‌باشد و دارای یک چینش دموکراتیک است.
کنگره سیزدهم حزب مؤتلفه اسلامی درحالی برگزار می‌شود که انقلابیون در قاب بیانیه گام دوم رهبر معظم انقلاب مأمور به صیانت از انقلاب و بازتولید مفاهیم نو و انقلابی در سپهر سیاست ایران هستند.
انتظارات جامعه سیاسی ما از یک حزب که ۶ دهه در انقلاب استخوان خرد کرده آن است که به پرسش‌های کلیدی جامعه باز امروزی پاسخ‌های شایسته دهد. حزب نیازمند یک بازاریابی در کلام سیاسی است که در غوغای تحولات روزافزون و انقلابات پی‌درپی که در وادی«اطلاعات» و «ارتباطات» صورت می‌گیرد هم درست ببیند و هم دیده شود.
حزب به یک آینده‌اندیشی ، آینده‌پژوهی و آینده‌نگری دقیق نیاز دارد تا سهم خود را در صیانت از خود و صیانت از انقلاب اسلامی ادا کند.
حزب مؤتلفه اسلامی در ایران پایه‌گذار یک نگرش انقلابی، اصیل و معقول در حوزه دین ، جامعه، سیاست و سیاست‌ورزی است باید با ذائقه اجتماعی و سیاسی امروز ایران در این کرسی ظاهر شود.
«حزب»، «مطبوعات» و «دانشگاه» سه پدیده مدرنی بودند که پس از مشروطه وارد ایران شدند.امروز هرسه دچار تحول و دگرگونی حتی در حال افول هستند. دنیای جدید دنیای مجازی است. ما از دروازه‌های مجازی وارد دنیای حقیقی می‌شویم. ما مختصات جغرافیایی آن‌را نمی‌دانیم. با طول و عرض و ارتفاع مدل هندسی دنیای مجازی بیگانه هستیم.
مدل ریاضی چنین دنیایی را تکنولوژیست‌ها تعیین می‌کنند.آنها فیلسوفانی که در قرن بیستم درخشیدند را پشت سر گذاشته‌اند. امروز هیچ فیلسوفی در غرب در چند و چون چنین دنیایی حاضر نشده است، حرفی بزند. فیلسوفان سیاسی عصر ما در حیرت پدیداری «موبوکراسی» از دل «دموکراسی» هستند نمی‌گویند چرا از دل دموکراسی آنان که قرار بود حکومت مردم بر مردم باشد یک مشت اراذل و اوباش مثل ترامپ، جانسون و ماکرون بیرون آمده است.
حزب مؤتلفه اسلامی در کشور نباید ابزار و نردبان قدرت باشد و حرکت به چنین سمت‌وسویی با طلوع و غروب قدرت‌ها دچار نوسان ‌شود. حزب ، محل ظهور عقلانیت سیاسی وخرد جمعی برای پاسخگویی به پرسش‌های کلیدی جامعه است. حزب محل اجتماع نخبگانی است که درد جامعه را می فهمند و می‌خواهند برای درمان آن چاره‌اندیشی کنند.
حزب مؤتلفه اسلامی یک حزب اسلامی است که خاستگاه اصلی آن مسجد، محراب، منبر و مرجعیت آگاه شیعه است، هرگز سرنخ این ریسمان الهی را نباید رها کند.
امروز ما با قدرت‌هایی در جهان روبه‌رو هستیم که قدرت نظامی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی آنها طوری در هم تنیده شده‌اند که مرز جغرافیای طبیعی خاصی ندارند.
آنها می‌خواهند برای کل بشریت تعیین تکلیف و برای همه دنیا فکر کنند. آنها درصدد پدیداری دنیایی هستند که با ممشای انبیای الهی و پیامبران و اولیای خدا جور در نمی‌آید . آنها همان جماعتی هستند که می‌خواستند «اومانیسم» را جای خدا بگذارند، نتوانستند. حالا با انقلاب در اطلاعات و ارتباطات می‌خواهند «تکنولوژی» را جای آن بگذارند.
 آنها حتی فیلسوفان عصر خود را کنار گذاشتند اجازه نمی‌دهند روشنگری دراین‌باره صورت گیرد. آنها اجازه نمی‌دهند انسان به ارتباط به «خود» و «خدا» فکر کند، تا بتوانند انسان را به خود مشغول کنند و از اندیشیدن به «ابدیت» او را دور کنند.
حزب مؤتلفه اسلامی باید در دوره جدید در منظومه رفتاری خود تجدیدنظر کند، بیشتر به سمت کنش سیاسی رود تا واکنش سیاسی. حزب باید مهارت خود را در حل مسائل مردم و جامعه امروز ایران نشان دهد. از روزمرگی فاصله بگیرد و با خرد جمعی و حق‌پذیری، دریافت‌های عقلی خود را با نخبگان و مردم به اشتراک بگذارد.
حزب باید هوش و مهارت و دانش کافی خود را  برای اصلاح و حل اختلافات مؤمنین در حوزه سیاسی نشان دهد و با تجمیع نیروهای انقلابی از نوامیس فکری و مبانی انقلاب اسلامی دفاع بهنگام داشته باشد.
این‌که حزب مجمع عمومی سیزدهم را در شهر قم در کنار مسجد جمکران برگزار می‌کند، بسیار پرمعناست. معنای حقیقی آن این است حزب خود را برای برپایی یک جامعه مهدوی مهیا می‌کند و به چنین سمت‌وسویی در حرکت است.