احمدرضا هدایتی
از اظهارات برخی از داوطلبین انتخابات ریاست جمهوری از گذشته تاکنون چنین استنباط می‌شود که متأسفانه به‌رغم تذکرات امامین انقلاب اسلامی مبنی بر ضرورت خودباوری و اتکا به نیروهای درونزا، هنوز افرادی وجود دارند که تصور می‌کنند، راه پیشرفت کشور و نجات از مشکلات موجود، فقط و فقط از مسیر همراهی با دنیای غرب می‌گذرد. این در حالی است که با لطف و عنایت الهی، ایران اسلامی از معدود کشورهایی به شمار می‌رود که کم یا زیاد، تقریبا از تمامی مؤلفه اصلی تولید ثروت شامل؛ نیروی انسانی متعهد و متخصص، نفت و گاز و سایر منابع طبیعی، شرایط نسبتا مناسب کشاورزی، ظرفیت‌های صنعتی، موقعیت ممتاز گردشگری، موقعیت ترانزیتی، علم و دانش روز، ابزار و امکانات وزیرساخت‌های شهری به شکل بالقوه و بعضا بالفعل برخوردار است.
نکته قابل تأمل در این رابطه این است بسیاری از کشورهای پیشرفته مانند؛ آلمان، ژاپن، فرانسه، ایتالیا و کانادا یا کشورهای در حال پیشرفت نظیر چین، هند، کره جنوبی، مالزی، ویتنام و سنگاپور در ردیف کشورهایی قرار دارند که فقط تعداد محدودی از مولفه‌های تولید ثروت را در اختیار داشته و دارند.البته کسی منکر ضرورت تعامل با سایر کشورها نیست، اما همان‌گونه که اشاره شد، برخی از افراد جامعه، به رغم برخوردهای ظالمانه و چندگانه نظام سلطه با کشورهای مختلف، همچنان موفقیت کشورهای مذکور را تنها مرهون رابطه آنها با آمریکا و اروپا می‌دانند و معتقدند ما نیز برای دستیابی به این موقعیت باید طوق رابطه یک طرفه با دنیای غرب را به گردن بیاویزیم.به‌عبارت دیگر این افراد که متأسفانه رد پای آنها در سطوح مختلف مدیریتی نیز دیده می‌شود، بر این باورند که بدون تعامل با غرب، امکان دستیابی به این موقعیت وجود ندارد، حتی اگر این رابطه کاملاً یک طرفه و بیشتر به سود طرف‌های مقابل باشد.در پاسخ به این خیال باطل و توهم نابجا باید گفت؛ ممکن است کشورهای مذکور بخشی از دانش خود را به واسطه پذیرش همین رابطه یک  سویه و در عین‌حال ظالمانه کسب کرده باشند، اما قطعاً بخش عمده آن حاصل تلاش خود آنها و اعتماد به جوانان و اتکاء به ظرفیت‌ها و توانمندی های داخلی آنهاست.حتی با فرض قبول این مسئله که این کشورها تمام دانش و امکانات موردنیاز خود را از دنیای غرب تأمین کرده‌اند، مجدداً این سوال مطرح می‌شود که خود غربی‌ها و به‌خصوص آمریکایی‌ها، این علم و دانش و یا ابزار و امکانات را از کجا و چگونه به دست آورده‌اند.چرا برای برخی از مردم و مسئولین ما سخت است که باور کنند اگر دیگران توانستند، دانشمندان، نخبگان، متخصصین و در مجموع جوانان ما هم می‌توانند با توکل به خدا، استفاده بهینه از منابع و امکانات بی‌شمار و متنوع موجود در داخل کشور و با روحیه جهادی و مدیریت انقلابی، فرآیند پیشرفت کشور را با سرعتی به مراتب بیشتر از دیگران طی نماییم.آیا کسانی که اقدامات خصمانه و متعدد و مستمر کشورهای اروپایی و آمریکا در طول تاریخ را به فراموشی سپرده‌اند و توطئه‌هایی مانند؛ کودتای ۲۸ مرداد 
سال ۱۳۳۲ و سایر اقدامات خبیثانه آنها قبل از انقلاب اسلامی تا اقدامات خصمانه مانند؛ جنگ تحمیلی، تحریم، تخریب، ترور دانشمندان و مسئولین ایرانی و به‌خصوص ترور ناجوانمردانه سردار سلیمانی عزیز در بعد از انقلاب اسلامی را به همین راحتی نادیده انگاشته و خود تبدیل به مانع و مشکل شده‌اند، حال می‌توانند مدعی حل مسائل و پیشرفت عزتمندانه کشور باشند.درست به همین دلیل افرادی که فاقد روحیه خودباوری هستند و غرب یا حتی شرق را ناجی کشور می‌پندارند و به جای توکل به خدا، اتکاء به نیروهای درونزا و اعتماد به جوانان، منتظر معجزه از سوی آنها هستند، باید از فهرست گزینه‌های موردنظر ما خارج شوند، چرا که این طرز تفکر همان عامل مهم و خطرناکی است که سرعت چرخ پیشرفت کشور را به خصوص در سال‌های اخیر کُند نموده و مانع تحقق زودهنگام اهداف والای انقلاب اسلامی شده است.