پرورش فرزند امری پیچیده و دشوار است و داشتن چند فرزند در آن واحد این فرآیند را به مراتب چالشی‌تر می‌کند. نه تنها باید رابطه‌ی قابل اعتمادی میان خود و هر یک از فرزندانتان بسازید، بلکه باید به آن‌ها کمک کنید تا رابطه‌ی خوبی با یکدیگر نیز داشته باشند. متأسفانه گاهی چیز‌هایی غیر بدیهی می‌توانند مانع دستیابی به این مهم شوند، مانند به زبان آوردن عباراتی که نسل به نسل منتقل شده اند، اما جز ایجاد آسیب و کشمکش تأثیر دیگری ندارند.

در ادامه از جملاتی خواهیم گفت که اگر می‌خواهید میان فرزندانتان رابطه‌ای بر پایه‌ی رقابت شکل نگیرد و آن‌ها ارتباط شاد و دوستانه‌ای با یکدیگر داشته باشند، باید از گفتن آن‌ها خودداری کنید.

۱- «از خواهر/ برادرت یاد بگیر»

شاید اینطور به نظر برسد که مقایسه کردن فرزندان با یکدیگر می‌تواند انگیزه‌ی خوبی برای آن‌ها بسازد. با این حال، تنها چیزی که فرزندتان از آن متوجه می‌شود این است که شما خواهر و برادرهایش را بیشتر از او دوست دارید و او به خوبی آن‌ها نیست. این امر باعث ایجاد حس خشم و حسادت در فرزند شما می‌شود که می‌تواند در دراز مدت به اعتماد به نفس او صدمه بزند و رقابت شدیدی ایجاد کند که در آن یکی از فرزندان به انجام تقلب روی آورد.

۲- «مواظب خواهر/ برادر کوچکترت باش»

توصیه می‌شود تنها زمانی از فرزند بزرگتر خود بخواهید که مراقب خواهر و برادر‌های کوچکترش باشد که اختلاف سنی قابل توجهی میان آن‌ها وجود داشته باشد. اما باید به خاطر داشته باشید که این کار نباید به وظیفه‌ی فرزند بزرگتر تبدیل شود، چون قرار نیست او به طور کامل جایگزین والدین شود.

۳- «باید خواهر/ برادرت رو دوست داشته باشی»

تولد یک فرزند تازه در خانواده می‌تواند برای فرزندان قبلی اضطراب آور باشد. کشمکش‌های درونی و حس حسادت در آن‌ها شروع به شکل گیری می‌کند. تلاش برای آنکه فرزند بزرگترتان تازه وارد خانواده را صرفاً به خاطر خواهر و برادر بودن با یکدیگر دوست داشته باشن، تنها مقاومت او در برابر پذیرش خواهر/ برادر تازه‌ی خود را تشدید می‌کند. بهتر است گهگاه موقعیتی فراهم کنید تا با فرزند بزرگترتان تنها بمانید. به او توضیح دهید که حق تجربه‌ی چنین احساساتی را دارد و همیشه توجه و محبتی که به فرزند جدید خانواده نشان می‌دهد را تحسین کنید.

۴- «تو بزرگتری، باید عاقل‌تر باشی و کوتاه بیای»

اینکه بیشتر اوقات به خواست فرزند کوچکترتان تن دهید و فرزند بزرگترتان را هم مجبور کنید که همیشه به خاطر خواهر/ برادر کوچکترش کوتاه بیاید و از خود بگذرد، نه تنها می‌تواند باعث شود که رابطه‌ای میان فرزندان شکل نگیرد، بلکه مشکلات فردی‌ای ای هم برای فرزند بزرگترتان ایجاد می‌کند. به دلیل فشار و مسئولیت مداوم، ممکن است فرزند بزرگتر را در بزرگسالی تبدیل به یک کمالگرای بدبین و مضطرب کند که همیشه به دنبال تأیید دیگران است و ایجاد روابط دوستانه با دیگران برایش دشوار است.

۵- «کی زودتر آماده میشه؟»

یک عادت بد دیگر که بسیاری از والدین دارند ایجاد رقابت‌های آشکار میان فرزندان خود است. وقتی فرزندانتان را باهم مقایسه می‌کنید، فقط یکی از آن‌ها احساس محرومیت می‌کند. اما وقتی یک رقابت آشکار میان آن‌ها برقرار می‌کنید، همگی احساس باخت و اضطراب می‌کنند. چون رقابت برای بچه‌ها یک بازی نیست و احساساتی که برد یا باخت در آن‌ها ایجاد می‌کند، شدید و قدرتمند هستند. به همین دلیل بهتر است که به جای تبدیل فرزندانتان به حریف یکدیگر، آن‌ها یک تیم کنید. برای این کار می‌توانید خودتان نقش نفر سومی که همیشه بازنده‌ی مسابقه است را برعهده بگیرید.

۶- «نباید عصبانی باشی» یا «باید از پسش بربیای»

منع کردن فرزندان از بروز احساسات خود نه تنها باعث تداوم نگرانی و حل نشده باقی ماندن مشکل می‌شود، بلکه به طور کلی وضع را هم بدتر می‌کند. حتی افراد بزرگسال هم باید گهگاه روی کشمکش‌های درونی خود کار کنند. به جای آنکه فرزندانتان را از حس خشم منع کنید، بهتر است به آن‌ها گوش دهید، بگویید که احساسات شان طبیعی هستند و به آن‌ها کمک کنید که راهی برای حل مشکل خود پیدا کنند. برای آنکه فرزندانتان با کشمکش‌های کمتری رو به رو شوند، سعی کنید کار‌های تیمی و کمک‌های متقابل برایشان طراحی کنید و بابت آن‌ها تحسین شان کنید.

۷- «همه تون رو یه اندازه دوست دارم»

هر کس شخصیت منحصر به خود را دارد و به همین دلیل مهم است که اطرافیان مان نقاط قوت و خاص ما را تحسین کنند. عبارت «من همه تان را یک اندازه دوست دارم» باعث می‌شود فرزندان تصور کنند هیچ چیز ویژه‌ای در آن‌ها وجود ندارد. به جای آن بهتر است روی تفاوت‌های میان فرزندتان کار کنید و هر کدام شان را به خاطر استعدادشان تحسین کنید. با این کار، هر یک از آن‌ها احساس ارزشمندی خواهند کرد.