ولودیمیر زلنسکی تمام اقتدار رسانه‌ای خود در سراسر جهان را در ساخت تصویر یک پیروزی بزرگ و قریب الوقوع برای اوکراین در نتیجه یک ضد حمله موفق سرمایه‌گذاری کرد و پس از شکستی سنگین احساس کرد که توسط فرماندهان ارتش فریب خورده است.
 روابط تیره بین ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین و والری زالوژنی، فرمانده کل ارتش ، بیش از یک سال است که بر سیاست داخلی اوکراین سایه افکنده است.  مدت‌ها بود که انتظار برکناری زالوژنی که سرانجام در ۸ فوریه (۱۹ بهمن) انجام شد، وجود داشت. اما اخبار مربوط به این موضوع همچنان سایر رویدادها را
 تحت الشعاع قرار داد و باعث شد تا پیش بینی‌های مختلفی در مورد آنچه در انتظار ارتش اوکراین تحت فرماندهی جدید است ایجاد شود.مطمئنا این تغییر و  تحول پیامدهای سیاسی داخلی را نیز دربر دارد. زلنسکی با اخراج زالوژنی ریسک بزرگی را انجام داد. زیرا برای بقای سیاسی خود به شدت با اجماع  و خواست عمومی‌مخالفت کرده است. استعفای فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین به شدت دراماتیک بود. تنش‌ها در چند ماه گذشته افزایش پیدا کرده بود و سرانجام در ۲۹ ژانویه در جلسه‌ای که در کی‌یف برگزار شد، زلنسکی از زالوژنی دعوت کرد تا داوطلبانه استعفا دهد، اما فرمانده نیروهای مسلح اوکراین این موضوع را نپذیرفت. سرانجام پس از عجیب‌ترین گمانه زنی‌ها و چند روز انتظار، پایانی دیدنی در تاریخ رقم خورد.
از همان ابتدا، رابطه زلنسکی و زالوژنی مانند یک داستان کاملاً‌ هالیوودی به نظر می‌رسید، در افکار عمومی اوکراین بهترین مردان کشور، رئیس جمهور و ژنرال، شانه به شانه هم برای دفاع از کشور ایستاده‌اند.جای تعجب نبود که رسانه‌های غربی و اوکراینی در جهت تاثیرگذاری در افکار عمومی غرب از این دو یک قهرمان ساخته بودند؛ این یک طرح و یک کهن الگویی روشن و ساده بود. اما واقعیت‌های میدانی اوکراین خیلی سریع‌ این تخیلات را اصلاح کرد. این اختلاف نه پس از پیروزی و یا شکست روس‌ها، بلکه در اوج جنگ رخ داده بود.
دو اشتباه اساسی آینده روابط میان زلنسکی و زالوژنی را تحت تاثیر قرار داد، سرخوشی زودرس از موفقیت در چند عملیات و برخورد نابهنگام جاه طلبی‌ها. زلنسکی تمام اقتدار رسانه‌ای خود در سراسر جهان را در ساخت تصویر یک پیروزی بزرگ و قریب الوقوع برای اوکراین در نتیجه یک ضد حمله موفق سرمایه‌گذاری کرد و پس از شکستی سنگین احساس کرد که توسط فرماندهان ارتش فریب خورده است.
پس‌از آن مشخص شد که رئیس جمهور زلنسکی دیگر نمی‌خواهد فرماندهی‌ مستقل  نیروهای مسلح و خودمختاری ارتش را به طور کلی تحمل کند. پس‌از آن بود که انتقادها از عملکرد ارتش از سوی سیاسیون و متقابلا تصمیمات سیاسی از سوی نظامیان بالا گرفت.در شرایط فعلی رئیس جمهوری اوکراین می‌خواهد استعفای زالوژنی را به عنوان بخشی از «احیای مجدد سیستم» معرفی کند، اما بعید به نظر می‌رسد که کارساز باشد. حتی برای بی‌تجربه‌ترین ناظران هم واضح است که دلیل اصلی استعفای فرمانده کل‌ ارتش رقابت‌های سیاسی بوده است. در همین ارتباط برخی کارشناسان نزدیک به هسته مرکزی دولت اوکراین اعلام می‌کنند که اگر اختلافات میان زالوژنی و زلنسکی در نحوه مدیریت میدان جنگ بود همچنان می‌توانستیم شاهد همکاری این دو نفر باشیم اما پس از انتشار رتبه بندی‌ها، جایی که محبوبیت  زالوژنی در میان مردم اوکراین و محافل سیاسی غربی  شروع به پیشی گرفتن از زلنسکی کرد، دیگر فرصتی برای حضور دو مدیر در یک اقلیم نبود.زلنسکی متقاعد شده است که کل سیستم به صورت عمودی باید برای رئیس‌جمهور کار کند.