مقدمه: از نخ بخیه یا نخ جراحی برای بستن انواع زخم یا بریدگی های عمیق استفاده می شود. هنگامی که زخم عمیقی وجود دارد، ممکن است پزشک نیاز داشته باشد که دو لبه زخم را لایه به لایه به هم بدوزد. هنگامی که این اتفاق می افتد، بخیه ها زیر سطح پوست باقی می مانند و در نهایت زخم را می بندند.

بخیه ایده آل باید به بافت در حال بهبودی اجازه دهد تا به اندازه کافی بهبود یابد تا زخم پس از برداشتن یا جذب، بسته بماند. مدت زمانی که طول می کشد تا یک بافت دیگر نیازی به حمایت بخیه نداشته باشد بسته به نوع بافت متفاوت است و از یک هفته تا چند ماه می باشد.

شایان ذکر است که بدون در نظر گرفتن ترکیب بخیه، بدن به هر بخیه ای به عنوان یک جسم خارجی واکنش نشان می دهد و واکنش جسم خارجی را به درجات مختلف ایجاد می کند. در این مقاله به طبقه بندی انواع نخ بخیه می پردازیم.

دسته بندی انواع نخ بخیه

به طور کلی، نخ های بخیه را می توان به قابل جذب یا غیر قابل جذب طبقه بندی کرد. نوع دیگر دسته بندی نخ های بخیه شامل نخ بخیه مصنوعی یا طبیعی می باشد و درنهایت می توان انواع نخ بخیه را به نخ بخیه تک رشته ای یا چند رشته ای تقسیم کرد.

انواع نخ بخیه؛ قابل جذب در مقابل غیر قابل جذب

بخیه های قابل جذب: بخیه های قابل جذب نیازی به برداشتن آنها توسط پزشک ندارند. آنزیم های موجود در بافت های بدن به طور طبیعی آنها را هضم می کند. این بخیه ها توسط واکنش های آنزیمی تجزیه شده یا از طریق مایعات بدن هیدرولیز می شوند. در طی فرآیند جذب، ابتدا حمایت زخم بخیه کم شده و سپس بخیه شروع به جذب می کند. مواد بخیه با بهبود زخم از بین می رود. زمان جذب بخیه به مواد، محل بخیه و شرایط بیمار بستگی دارد.

در نخ بخیه های رایج این زمان به ترتیب زیر است:

• ویکریل راپید = ۴۲ روز
• ویکریل = ۶۰ روز
• مونوکریل = ۱۰۰ روز

بخیه های غیر قابل جذب: بخیه های غیر قابل جذب مدت طولانی تری از بافت حمایت می کند. بیشتر برای بخیه زدن بافت های نرم مانند فاسیا یا تاندون ها، بسته شدن دیواره شکم یا آناستوموز عروقی بکار می روند.

بخیه‌های غیرقابل جذب باید طی روزها یا هفته‌های بعد از عمل توسط پزشک کشیده شوند یا ممکن است برای همیشه باقی بمانند.

انواع نخ بخیه؛ مصنوعی یا طبیعی

معیار دیگری که نخ های بخیه بر اساس آن دسته بندی می شوند منشا مواد اولیه آنها هستند. به طور معمول ساختار نخ بخیه از مواد طبیعی یا مصنوعی می باشد.

طبیعی: نخ بخیه طبیعی از الیاف طبیعی که مستقیماً از موجودات زنده مانند گیاهان یا خز حیوانات، مشتق می شوند. آنها نتیجه تحقیقات گسترده دانشمندان برای بهبود الیاف حیوانی و گیاهی طبیعی هستند. الیاف طبیعی مانند ابریشم و کات گوت گونه ای از الیاف طبیعی هستند که برخی از نخ های بخیه از آنها ساخته می شوند. نخ بخیه طبیعی به دلیل ایجاد حساسیت احتمال تحریک وجود دارد.

مصنوعی: الیاف مصنوعی الیافی هستند که توسط انسان از طریق سنتز شیمیایی ساخته می شوند. نایلون یکی از انواع مواد اولیه مصنوعی است که استحکام کششی و جذب قابل پیش بینی را برای کاربر فراهم می کند.

بخیه های طبیعی شامل ابریشم و کات گوت هستند در حالی که بیشتر بخیه های دیگر ماهیتی مصنوعی دارند.

انواع نخ بخیه؛ تک رشته ای یا چند رشته ای

تک رشته ای: بخیه های تک رشته ای اغلب برای زخم های باز مانند زخم های آلوده و زخم های نامنظم، ناهموار و فرورفته استفاده می شود. نخ‌های تک رشته‌ای از رشته‌ای منفرد تشکیل شده‌اند، مانند نخ‌های چند رشته‌ای بافته نمی‌شوند، به دلیل اصطکاک کم به دلیل بافت صاف به راحتی از بافت‌ها عبور می‌کنند، زیرا از یک رشته تشکیل شده‌اند، کمترین ضربه به بافت را ایجاد می‌کنند و واکنش کمتری ایجاد می‌کنند.

از آنجایی که اینها بافته نیستند، هیچ شکافی برای تشکیل باکتری وجود ندارد و بنابراین، خطر کلونیزاسیون میکروبی بسیار کم است. نخ های تک رشته ای با ساختار طبیعی یا مصنوعی دارای پلی پروپیلن، PDO، سیم فولادی ضد زنگ و ساختار ابریشم طبیعی هستند. از آنجایی که نخ های تک رشته ای از مواد تک ردیفی تشکیل شده اند، ساختار ساده و مقاومت کمتری دارند.

چند رشته ای: بخیه های چند رشته ای که می توانند ساختارهای طبیعی یا مصنوعی داشته باشند از بافتن یا بسته بندی چندین رشته تشکیل می شوند.

بخیه های جراحی چند رشته ای دوام بیشتری نسبت به بخیه های مونوفیلامنت دارند، استفاده از آنها آسان است و به دلیل ایمنی بالا گره به راحتی از بین نمی روند. این بخیه ها انعطاف پذیر، محکم و نرم هستند. همچنین بخیه های چند رشته ای دارای مقاومت بالا و دوام در برابر سایش هستند.

بخیه های چند رشته ای با انواع قابل جذب و غیر قابل جذب برای زخم های با خطر عفونت بالا مناسب نیستند زیرا خطر کلونیزاسیون میکروبی برای بافت بخیه شده زیاد است. این بخیه ها به سختی از بافت عبور می کنند. از آنجایی که رشته ها بافته می شوند، ضریب اصطکاک افزایش می یابد، زیرا بخیه چند رشته ای از بافت عبور می کند و بنابراین، آسیب و خطر واکنش برای بافت بالا است.

از پوشش ویژه برای به حداقل رساندن این مشکل استفاده می شود تا عبور از بافت آسان تر شود و آسیب بافت کاهش یابد. معمولاً این بخیه ها برای اتصال بافت های اندام داخلی پس از مداخلات جراحی ترجیح داده می شوند. با این حال، ممکن است استثناهایی وجود داشته باشد و جراحان ممکن است این بخیه ها را برای بافت سطحی بسته به ساختار زخم ترجیح دهند.

ویژگی های نخ بخیه ایده آل

بخیه ایده آل کوچکترین بخیه ممکن برای ایجاد استحکام کششی یکنواخت است، زخم را برای مدت زمان مورد نیاز برای بهبودی محکم نگه داشته، سپس جذب می شود. باید قابل پیش بینی باشد، کار با آن آسان باشد، کمترین واکنش را ایجاد کند و به طور ایمن گره بخورد.

رایج ترین انواع نخ بخیه در بازار

چند نوع بخیه وجود دارد که هنگام خرید نخ بخیه ممکن است با آنها روبرو شوید که عبارتند از:

نخ نایلون

نخ بخیه نایلون تک رشته ای یک نخ جراحی استریل غیر قابل جذب است که از تک رشته نایلون پلی آمید ۶ تشکیل شده است. نخ های مونوفیلامنت نایلونی در اندازه ها و طول های مختلف، با سوزن یا بدون سوزن عرضه می شوند.

نخ بخیه های نایلونی به طور گسترده برای بسته شدن عمومی، پوست و جراحی پلاستیک استفاده می شود. معمولاً برای اتصال پروتزهای مصنوعی در جراحی قلب و عروق توصیه نمی شود. آنها همچنین عفونت را پشتیبانی نمی کنند و استحکام کششی را به طور نامحدود در بافت ها حفظ می کنند. نخ های نایلونی در رنگ مشکی موجود می باشد.

نخ بخیه سیلک

نخ بخیه سیلک از ابربشم طبیعی ساخته شده است. غیرقابل جذب است که به طور گسترده ای برای بستن زخم استفاده می شود و رایج ترین نخ بخیه طبیعی است که از کلاژن هیدرولیز شده می باشد. سابقه استفاده از نخ جراحی سیلک به ۱۰۰ سال قبل باز می گردد.

اگر چه نخ بخیه های ابریشمی غیر قابل جذب در نظر گرفته می شود، اما در واقع ماده ای است که به کندی جذب می شود و پس از حدود دو سال به دلیل تجزیه آنزیمی نمی توان آن را در بافت بدن یافت.

بخیه های ابریشمی واکنش بافتی متوسطی دارند. معمولا برای جراحی پوست، چشم، دستگاه گوارش و غیره استفاده می شود و برای استفاده در جراحی مجاری صفراوی و مجاری ادراری توصیه نمی شود.

نخ بخیه کرومیک

کتگوت کرومیک یک بخیه تک رشته ای قابل جذب با منشاء طبیعی است که با عمل آنزیمی دوباره جذب می شود و خطر واکنش بافتی را در مقایسه با مواد معدنی افزایش می دهد. این بخیه دارای استحکام کششی بالا در بند، ایمنی و استحکام مناسب در گره و کیفیت عالی برای جابجایی است. این بخیه جراحی برای اتصال بافت هایی که نیاز به بازسازی سریع دارند مناسب است.

بخیه قابل جذب کرومیک Catgut در بسته شدن عمومی، جراحی چشم، ارتوپدی، مامایی، زنان، اپیزیوتومی، جراحی عمومی، اورولوژی، جراحی دستگاه گوارش، کوتیکول ها و لیگاتورها نشان داده می شود. در جراحی قلب و عروق و جراحی مغز و اعصاب مناسب نیست. علاوه بر این، این بخیه قابل جذب در بیماران حساس به کروم و کلاژن منع مصرف دارد. برای روش هایی که نیاز به اتصال بافت ها برای مدت طولانی دارند، توصیه نمی شود.

بخیه قابل جذب با منشاء طبیعی، با ترکیبی از ۹۷ تا ۹۸ درصد کلاژن خالص که از مخاط روده گوسفند و سروز روده گاو به دست می آید. نخ ها با نمک های کرومی درمان می شوند تا مقاومت آن در برابر آنزیم های مایع بافت افزایش یابد و پوششی ایجاد شود که یکپارچگی و زمان جذب آن را افزایش می دهد و باعث بهبودی مناسب می شود. این بخیه دارای استحکام کششی است که بین ۱۴ تا ۲۱ روز حفظ می شود.

کلام آخر

همان طور که در این مقاله خواندید نخ بخیه در کلاس های متفاوتی دسته بندی می شود. هر کدام از نخ های بخیه برای نقاطی از بدن مناسب هستند. برای خرید نخ بخیه می توانید به فروشگاه تجهیزات پزشکی درمارز به آدرس dermaroz.com مراجعه کنید.