| حنيف غفاري |
طي روزهاي اخير،پديده برگزيت از ابعاد مختلفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. خروج رسمي انگليس از اتحاديه اروپا نيز متعاقبا مولد بحث‌ها و منازعات زيادي در فضاي سياسي ، اقتصادي و امنيتي اروپا بوده است.بسياري از تحليلگران اروپايي بر اين باورند که برگزيت ، نقطه آشکارساز عقب‌گرد سياسي ،
اقتصادي و اجتماعي انگليس در نظام بين‌الملل محسوب مي‌شود.عواقب و پديده‌هاي ناشي از خروج انگليس در اروپا، حداقل به مدت يک دهه، گريبانگير انگليس خواهد بود و قدرت تمرکز مؤثر اين کشور بر معادلات داخلي و بين‌المللي را از بين مي‌برد.البته اين در حالتي است که دوران گذار ۱۱ ماهه اي که ميان لندن و بروکسل مورد توافق قرار گرفته است، به‌خوبي طي شود و در نهايت، مذاکرات في‌مابين طرفين منتج به يک توافق دائمي شود! اگر اين توافق صورت نگيرد و برگزيت نرم، تبديل به برگزيت سخت شود، ضريب آسيب‌پذيري لندن به‌مراتب بيشتر خواهد شد. تحقق برگزيت سخت، لندن را رسما به مستعمره اقتصادي ايالات‌متحده آمريکا تبديل خواهد کرد.اصرار ترامپ و مايک پمپئو مبني بر تحقق برگزيت سخت و حمايت آن‌ها از جانسون نيز ريشه در همين مسئله دارد.اما در اين ميان نکته ديگري وجود دارد که شايد در تحليل‌هاي متنوع رسانه‌هاي غربي در خصوص پديده برگزيت، کمتر مورد توجه قرار گرفته است؛ فروپاشي تروئيکاي اروپايي!مثلث برلين –لندن – پاريس که طي دهه‌هاي اخير تعيين‌کننده اصلي رفتار کل اتحاديه اروپا در قبال ساير پديده‌ها و بازيگران بين‌المللي بوده‌اند، هم‌اکنون عملا فروپاشيده است. اين رابطه سه وجهي، هم‌اکنون به يک رابطه دوطرفه ميان آلمان و فرانسه تبديل شده است، فارغ از آن‌که برلين و پاريس نيز در وضعيت مناسبي به سر نمي‌برند و ابهامات زيادي در خصوص موقعيت و وضعيت هر يک از آن‌ها در آينده‌اي نزديک وجود دارد! امانوئل ماکرون که در گذشته‌اي بسيار نزديک، داعيه‌دار رهبري اقتصادي اروپا بود، هم‌اکنون در بحران‌هاي داخلي که ناشي از اعتراضات گسترده جليقه زردها ، دانشجويان، بازنشستگان و …. مي‌باشد غوطه‌ور است. اکثر نظرسنجي‌ها ‌‌ نشان مي‌دهد که ماکرون نيز به‌مانند سارکوزي و اولاند به رئيس‌جمهوري تک دوره‌اي تبديل خواهد شد و در مقابل، مارين لوپن رهبر جبهه ملي فرانسه و همراهانش، شانس زيادي براي تسخير کاخ اليزه خواهند داشت. در چنين شرايطي بعيد به نظر نمي‌رسد که لوپن نيز ضمن الگوبرداري از برگزيت، همه‌پرسي خروج کشورش از اتحاديه اروپا را برگزار کند! حتي اگر لوپن نيز سرکار نيايد و اين همه‌پرسي جنجالي در فرانسه کليد نخورد، ديگر نمي‌توان از پاريس انتظار داشت تا به‌مثابه يک نقطه ثقل در اتحاديه اروپا و منطقه يورو ايفا نقش کند. در کشور آلمان نيز مرکل براي بازنشستگي از عالم سياست آماده مي‌شود. اين در حالي است که دو حزب سنتي طرفدار اتحاديه اروپا در آلمان، يعني سوسيال دموکرات و دموکرات مسيحي، به‌شدت در نظرسنجي‌ها افت کرده‌اند و در مقابل، شاهد رشد جريان‌هاي افراطي مانند حزب جايگزيني براي آلمان ( AFD) در اين کشور هستيم. بسياري از تحليلگران بر اين باورند که با پايان مرکليسم در آلمان، ديگر فضايي براي رهبري مؤثر ژرمن‌ها بر اروپاي واحد باقي نخواهد ماند. بايد اذعان کرد که يکي از اصلي‌ترين و شايد اصلي‌ترين پيام رسميت يافتن خروج انگليس از اتحاديه اروپا، فروپاشي تروئيکاي اروپايي و ايجاد ابهام در ساختارها و رفتارهاي اين مجموعه است. موضوعي که در آينده‌اي نزديک، مصاديق و واقعيات زيادي در خصوص آن مشاهده خواهيم کرد.