اتفاقات روزهاي اخير که پس از تصميم سران سه قوه درخصوص افزايش قيمت بنزين در کشور به وقوع پيوست ضمن اينکه اثرات و تبعات منفي از رفتارها و عملکرد اشرار و معاندان نظام را در تخريب اموال عمومي و بيت المال به دنبال داشت، ازسوي ديگر چهره کريه دولت هاي غربي، به ويژه دولت تروريست ايالات متحده آمريکا را يک بار ديگر براي ملت ايران روشن نمود.
آمريکايي ها از نخستين روزهاي اعتراض هاي مردمي در شهرهاي مختلف، ضمن جهت دار خواندن اعتراضات مسالمت آميز ساعات نخست و تشويق و ترغيب اشرار و اراذل به رخنه در صفوف مردم و به دنبال آن ايجاد خشونت و خرابکاري تلاش کردند تا خواسته هاي به حق مردم را رنگ و بويي شيطنت آميز داده و مسير اعتراض مردم را به تقابل با نظام تغيير دهند.
در اين ميان دونالد ترامپ رئيس جمهور ايالات متحده نيز از همان روزهاي نخست حمايت خود را از آشوبگران اعلام کرد و در ادامه مايک پمپئو وزير امور خارجه اين کشور طي اقدامي مداخله جويانه و طي سخنراني ها و نشست هاي مختلف، همچنين در شبکه هاي اجتماعي از اين اقدام هنجارشکنانه دفاع کرد.
وي حتي در توئيتي، ملتمسانه آشوبگران و اخلالگران در نظم و امنيت کشور را «معترضان شجاع!!» ناميد و از آنان خواست تا فيلم ها و عکس هاي مربوط به آشوب هاي اخير را براي ايالات متحده فرستاده تا به زعم خود اين کشور آنها را محکوم نمايد!
آنچه از سال ها دشمني دولت هاي مختلف ايالات متحده آمريکا اعم از دموکرات وجمهوري خواه با ملت ايران مي شود برداشت کرد همين نگاه متزورانه و مداخله جويانه در تمامي ابعاد آن است که موجب شده نگاه مردم به آمريکايي ها همواره با دشمني و کينه همراه باشد.
آمريکايي ها که از تحريم هاي به زعم آنها حداکثري عليه ملت ايران طرفي نبسته و تلاش هاي آنان براي سقوط اقتصادي ايران اسلامي به نتيجه دلخواه نرسيده، زبوني و خواري خود را تا به اين حد رسانده اند که از اغتشاشگران و ارذل و اوباش درخواست ارسال فيلم و عکس مي کنند تا بلکه بتوانند از آن مستمسکي براي تشديد فشارهاي ظالمانه خود درست نمايند.
مردم ايران هنوز فراموش نکرده اند که طي يکسال اخير با تحريم هاي دارويي ايالات متحده آمريکا چه مشکلات عديده اي گريبان مردم را گرفته و کودکان و سالمندان زيادي از نبود و کمبود دارو دچار مشکل شدند.
اين موضوع زماني بيشتر خودنمايي مي کند که برايان هوک، مسئول ميز ايران در وزارت خارجه آمريکا به طور علني و آشکار هدف از تحريم هاي ظالمانه اين کشور را فشار بر اقشار مختلف مردم و در نهايت بروز نارضايتي و اغتشاش در ايران عنوان مي کند و همچون سلف خود مايک پمپئو از اين اتفاقات ابراز شادماني مي کند و آن را نتيجه تحريم هاي ظالمانه آمريکا مي داند.
البته اين شور و شعف در سخنان دولتمردان آمريکايي چندان اعجاب آور نيست و آنها که سال ها از مردم ايران اسلامي در برهه هاي مختلف سيلي خورده اند
از فرصت هاي اينچنيني استفاده کرده و ضمن عقده گشايي روي خود را براي چندمين بار به مردم ايران عيان مي دارند.
اما بايد يک‌بار ديگر به دولت آمريکا يادآور شويم که ملت غيور ايران بيدي نيست که از اين بادها بلرزد و از طوفان هاي شديد تر و سهمگين تر در سايه هدايت هاي رهبر فرزانه انقلاب اسلامي و نيز بصيرتي که از ۴۰ سال ايثار و مقاومت به دست آمده عبور کرده است. همان زماني که نخست وزير ژاپن پيام رئيس جمهور نادان آمريکا را حضور مقام معظم رهبري آورد و ايشان بي توجه به آن از شرارت و رذالت آمريکا گفتند، کينه دولتمردان آمريکايي زبانه کشيد و حالا حرکت محدود جمعي کوچک از اراذل و اوباش آنها را ذوق زده کرده است.
خود آمريکايي‌ها هم مي دانند ليبرال دموکراسي ديگر جايگاهي در سپهر سياسي جهان ندارد و سرمايه داري غربي روزهاي افول و پاياني خود را طي مي کند و حمايت از اقدامات آشوبگرانه در کشورهاي ديگر براي آنها ثمري نخواهد داشت. آمريکايي ها که خود از اداره کشورشان عاجز مانده و در مشکلات اقتصادي و فرهنگي و اجتماعي فراواني که اين روزها جامعه اين کشور را فرا گرفته غرق شده اند ديگر حق مداخله در امور داخلي ساير کشورها را نداشته و اگر چنين کنند بايد منتظر سيلي سخت ملت ها باشند.
مايک پمپئو که حالا به دنبال ارسال فيلم و عکس از اغتشاشات تعدادي اراذل و اوباش است مي تواند نيم نگاهي هم به حضور با بصيرت مردم ايران اسلامي در شهرهاي مختلف داشته باشد و از صفحه تلويزيون نظاره گر واقعيت امروز ايران اسلامي باشد و دل به تعدادي معدود اراذل و اوباش خوش نکند.
و نکته آخر خطاب به وزيرخارجه ايالات متحده آمريکا اينکه حفظ امنيت در ايران اسلامي از اوجب واجبات است و قطع چند روزه اينترنت براي ملتي که امنيت برايش اولويت اول به شمار مي رود قابل تحمل است و براي ما بيانات مقام معظم رهبري در اين خصوص راهگشاست. آنجايي که مي فرمايند:
« اينکه مي گوييم امنيت يکي از مهم‌ترين بخش هاست، به‌خاطر اين است که هر پيشرفت ديگري متوقف به امنيت است. اگر امنيت نباشد پيشرفت علمي هم نيست، پيشرفت صنعتي و اقتصادي هم نيست؛ اگر امنيت نباشد، آرامش و اطمينان و سکينه‌ روحي در مردم وجود ندارد. در فضاي ناامن، آرزوهاي بزرگ و آرمان هاي درخشان، در ذهن ها فراموش مي شود؛ همه به فکر حفظ امنيت جان خود هستند. وقتي در کشور امنيت هست، آن‌وقت اين يک عرصه‌اي است، يک بستري است براي رشد همه‌ عناصرِ رشد يک کشور و عناصر پيشرفت يک کشور.»