محمد ناظمی اردكانی
او چهره‌ای مصمم، پر از تبسم و بانشاط داشت. نورانیت قلب او بر چهره‌اش نمایان بود. آرام صحبت می‌كرد، اما از عمق وجودش می‌گفت، فلذا بر دل می‌نشست. علی‌رغم این‌كه بر اثر ضایعه‌ای نیمی از بدنش بی‌تحرك شده بود، ‌اما از یك جوان، پرتحرک‌تر بود، چراكه با چنین وضع جسمانی با تحمل ساعت‌ها معطلی در فرودگاه و ساعت‌ها رنج یک پرواز طولانی خودش را به نقطه‌‌ای دوردست در جهان می‌رساند تا در اجلاسی كه برای وحدت در جهان اسلام برگزار شده بود، برسد و سخنرانی كند. حضور او در هر مجلس این‌چنینی، زینت بود. برای رسیدن به آرمانش خستگی نمی‌شناخت، خستگی را خسته می‌كرد و از این طریق بر نشاط خود می‌افزود.
سلیمانی عرصه وحدت در جهان اسلام بود. آن‌قدر با این واژه «وحدت» خو گرفته بود كه همه زندگی‌اش شده بود. همه بزرگان جهان اسلام او را با این واژه می‌شناختند. قریب نیم قرن این واژه را مقدس و چراغ راه رستگاری مسلمانان ساخته بود. چراغی كه اسلام، انقلاب، امام(ره) و رهبر فرزانه انقلاب به دست او سپرده بودند تا پرفروغ نگه دارد و چنین نگه داشت.
مرحوم آیت‌الله تسخیری، كم‌نظیر بود. اسوه‌ای ناب در عصر اختلاف‌افكنی‌های جهانی بود. از لحاظ دانش سرآمد بود. نگاهی عمیق و بسیط به مسائل پیرامونی جهان اسلام داشت. داعش، طالبان، وهابیت و همه فرقه‌های فتنه‌انگیز و تفرقه‌انگیز را به خوبی می‌شناخت، بنابراین قولی سرید و مستدل داشت و دشمن را سست و بی‌پایه می‌كرد.
كتاب‌ها، نوشته‌ها و سخنرانی‌هایش حاكی از چنین تعبیری است. پس از سه دهه كار اجرایی و تجربه مدیریت اجرایی، تقدیر، شرایط را به نحوی فراهم نمود تا با چنین شخصیت علمی و دینی آشنا شوم و مفهوم مدیریت را یاد بگیرم. در اداره جلسات شورای عالی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی كه من هم توفیق حضور داشتم، ‌برایم سرمشق بود.
 دقیق و منظم بود. قبل از حضور اعضا، حضور داشت و در انتها، فراز و فرود مباحث جلسه را جمع‌بندی و ارائه طریق می‌نمود، به نحوی كه اجماع نظرات حاصل می‌شد. در نشست‌ها و كمیسیون‌های بین‌المللی كه تقاضای حضورشان را می‌كردیم، با حلاوت تمام می‌‌پذیرفتند و آن نشست را غنای فكری می‌بخشیدند و علی‌رغم وضعیت جسمانی بعضا ساعت‌ها می‌نشستند و صحبت‌ها را می‌شنیدند، بدون این‌كه ذره‌ای از نشاط ایشان كاسته شده و یا خستگی در چهره او احساس شود. 
در هر زمان كه تقاضای دیدار خصوصی برای دریافت راهنمایی خدمتشان داشتم، در اولین فرصت، شرایط دیدار را فراهم می‌نمود و همین كه راهكارهای جدیدی برای پیمودن مسیر وحدت در جهان اسلام مطرح می‌شد، نه‌تنها استقبال بلكه تشویق می‌‌كردند و به روی خود نمی‌‌آوردند كه امثال شما چندصباحی است كه در این مسیر وارد شده‌اید و امثال ما چند دهه است كه استخوان خرد كرده‌ایم.
شفاف، بی‌ریا و بااخلاص بود. شجاعت بیان داشت، لحن صحبتش لبن و پرمغز بود، بصیرت در فهم او از مسائل موج می‌زد. فهم دینی و سیاسی او بر هم منطبق بود و همین باعث شده بود كه مشاوری خوب و مطمئن برای رهبر فرزانه انقلاب در جهان اسلام باشد.
او از این كه عمر پربركت و بافضیلت خود را سراسر وقف تحقق وحدت در جهان اسلام نمود، دستاوردهای گرانسنگی را به بار آورد. اگر نام او را در جهان اسلام و شخصیت‌های معاصر به نیكی یاد می‌كنند، در نتیجه این دستاوردهاست، به طوری كه در هر نقطه‌ای از جهان اعم از آفریقا، آمریكا، آسیا و اروپا پای وحدت در میان باشد، نام تسخیری ‌هم به زبان‌ها جاری است، نه این كه دل‌ها را برای وحدت به تسخیر خود درآورده است. یاد و نامش در تاریخ اسلام برای همیشه مستدام باد.