همواره و در ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی دریکی دو دهه اخیر، عملکرد کمیسیون فرهنگی مجلس در برابر آنچه در فرهنگ و هنر کشور می‌گذرد، موردنقد قرارگرفته و گاه با چالش‌هایی روبه‌رو بوده است. گذشته از این‌که معمولا تشکیل این کمیسیون با حداقل مشارکت از سوی نمایندگان روبه‌رو شده و صدای مظلومیت فرهنگ، در مجلس هم به گوش رسیده، باید به این نکته مهم توجه کرد که اتفاقا مجلس می‌تواند در این حوزه، تصمیم‌گیری‌های مهم و جریان سازی را داشته باشد اگر به این قائل باشیم که مجلسیان، هر دو طیف «مخاطب» و «هنرمندان» را نمایندگی می‌کنند.
آنچه تاکنون از نقش کمیسیون فرهنگی دیده‌شده، بیشتر ایفای نقش سلبی در رخدادهای مختلف بوده است و این چیزی مترادف نقشی است که سیاسیون در تقابل با عرصه فرهنگ انجام می‌دهند که البته در جای خود لازم است و ایرادی به آن وارد نیست. مسئله مهم این است که کمیسیون فرهنگی می‌تواند نقش ایجابی مهم‌تری در پیشبرد امور فرهنگی ایفا کند و لازمه ورود به این بخش و ایفای نقش مثبت و سازنده، تعامل و گفت‌وگوست و البته زدودن انگاره‌های منفی در هر دو سو، چه از سوی نمایندگان نسبت به هنرمندان و چه بالعکس، چراکه با هر منطق و رویکردی که بخواهیم ارزیابی کنیم، چه نمایندگان مجلس و چه هنرمندان، نماینده ملت (از طیف‌ها و طبقات مختلف) هستند و اگر این دو طیف به یکدیگر نزدیک شوند، دیگر نه جای این گلایه می‌ماند که فلان نماینده ورودی به هنر ندارد (چنانچه در سال‌های گذشته چنین اتفاقی رخ‌داده) و نه شاهد قضاوت‌های یک‌طرفه از این‌سو خواهیم بود. 
در هفته‌های گذشته شاهد این موضوع بودیم که یک مقام سیاسی در دیدار با یک طیف خاص از هنرمندان سینما به ایراد رهنمود پرداخت و یک تهیه‌کننده مجرب سینما هم فرسنگ‌ها دور از او، سوا لاتی بی‌پاسخ را مطرح ساخت و دست‌آخر هم هیچ ارتباطی رقم نخورد که نخورد! و این پرسش را در اذهان ایجاد کرد که آیا واقعا این‌قدر بین افراد و طیف‌ها مرز وجود دارد که مجالی برای مفاهمه و اصولا حرف زدن عادی و شنیدن حرف یکدیگر به وجود نمی‌آید؟!
بر اساس قانون، کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، به‌عنوان یکی از کمیسیون‌های تخصصی مجلس برای انجام وظایف محوله در محدوده فرهنگ و هنر، ارشاد و تبلیغات، صداوسیما و ارتباطات جمعی، تربیت‌بدنی، جوانان، زنان و خانواده تشکیل می‌شود. این کمیسیون در مجلس یازدهم با حضور ۱۳ نماینده تشکیل‌شده که نصرالله پژمان‌فر، سید رضا تقوی، مرتضی آقاتهرانی، بیژن نوباوه و سیدنظام‌الدین موسوی در آن حاضر هستند و هیچ‌کس نسبت به برخورداری اعضای کمیسیون از دغدغه‌ و تعهد فرهنگی تردیدی ندارد. مسئله این است که اعضای کمیسیون فرهنگی باید خود را از خانواده فرهنگ و هنر بدانند و به‌جای رفتار سلبی و مشکل‌زا (سوءتفاهم‌زا) و نشستن در اتاق‌های دربسته، اتفاقا به میان مردم و هنرمندان بیایند و حرف‌های آن‌ها را بشنوند. باور کنیم که بسیاری از مشکلات فرهنگی که به دلیل مسائل سیاسی/جناحی به وجود آمده با همین تعاملات و مذاکرات از بین خواهد رفت.