بازی مستقیم انگلیس در زمین ایالات متحده آمریکا موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت! “جرمی هانت” وزیر امور خارجه دولت انگلیس ، ضمن اتهام‌زنی مجدد به ایران درباره حادثه نفتکش‌ها در دریای عمان اظهار کرده است :
“تقریبا قطعی است که ایران پشت حملات به تانکرهای نفت در دریای عمان است!شاخه‌ای از ارتش ایران به دو تانکر حمله کرده است و عامل دولتی یا غیردولتی دیگری نمی‌تواند مسئول این حادثه باشد!”
بی شک اتهام زنی دروغین وزیر امور خارجه انگلیس به ایران، با هدف تکمیل پازل تبلیغاتی دولت ترامپ علیه ایران صورت گرفته است. پیروی لندن از سیاست‌های ماجراجویانه ترامپ در منطقه در حالی صورت می گیرد
که بازی انگلیس در زمین ایالات متحده آمریکا، هزینه های زیادی برای ساکنان خانه شماره ۱۰ خیابان داونینگ استریت داشته است که تنها بخشی از ان شامل صرف هزینه های هنگفت در جنگ یمن و حمایت ترامپ از برگزیت می باشد.
حمایت کورکورانه لندن از سیاست‌های منطقه ای و ضد ایرانی کاخ سفید در قبال ایران، هزینه های بسیار سختی برای لندن خواهد داشت. بازی انگلیس در زمین منطقه ای آمریكا که بر اساس رویه سنتی این کشور برای حرکت در حاشیه و شراکت در منافع، شکل گرفته با توجه به چشم انداز بحران موجود به طورقطع نمی تواند تامین کننده منافع لندن باشد.
از ابتدای سال ۲۰۰۰ میلادی، مواردی مانند همراهی با دولت بوش در جنگ افغانستان و عراق ، مداخلات مستمر انگلیس در خلیج فارس و اداره تاسیسات نظامی در این منطقه ،حمایت از جنگ رژیم سعودی علیه ملت یمن، همراهی با رژیم صهیونیستی در چندین جنگ علیه جبهه مقاومت و حمایت تسلیحاتی و مالی کلان از گروه‌های تروریستی و تکفیری مانند داعش و جبهه النصره، هزینه های سنگین و بی نتیجه ای
را به شهروندان انگلیسی تحمیل کرده که ادامه آن در قالب همراهی با رویکردهای منطقه ای ترامپ تنها می تواند “بازنده‌ای مطلق” از انگلیس ترسیم نماید.
بی دلیل نیست که بسیاری از شهروندان انگلیسی با اعتراضات مستمر به سیاست‌های دولتمردان این کشور خواستار فاصله گیری لندن از واشنگتن در نظام بین الملل هستند.
بدون شک، اتهام زنی اخیر انگلیس به ایران با توجه به پرونده غیر قابل دفاع این کشور در روابط سیاسی ،اقتصادی و دیپلماتیک با کشورمان، حکم یک “بازی پر هزینه منطقه ای ” را برای مقامات این کشور اروپایی خواهد داشت.انگلیس جایگاه و ظرفیت بازیگری در چالش‌هایی از این دست را نداشته و با تداوم رفتارهای اینگونه، صرفا خود را در معرض آسیب‌های سیاسی و اقتصادی شکننده و تقویت نگاه تاریخی منفی افکار عمومی منطقه نسبت به خود قرار خواهد داد.
یکی از ماجراهایی که از «وینستون چرچیل» نخست‌وزیر سال‌‌های دور انگلیس نقل شده است، می‌تواند برای بسیاری از مخاطبان حوزه روابط بین‌الملل تامل‌برانگیز باشد! روزی فردی از چرچیل پرسید:
ـ «آقای نخست‌وزیر! شما چرا برای ایجاد یک دولت استعماری و دست‌نشانده به آن سوی اقیانوس هند می‌روید و دولت هند شرقی را به‌وجود می‌آورید اما این کار را نمی‌توانید در بیخ گوش خودتان یعنی در ایرلند که سال‌هاست با شما در جنگ و ستیز است انجام دهید؟»وینستون چرچیل بعد از اندکی تامل پاسخ می‌دهد:
ـ برای انجام این کار به ۲ ابزار مهم احتیاج هست که این ۲ ابزار مهم را در ایرلند در اختیار نداریم: یکی «اکثریت نادان» و دیگری «اقلیت خائن»!