هفته گذشته مقامات آمريکايي از اعزام ناو هواپيمابر آبراهام لينکلن به خليج فارس در پي آنچه آنها تشديد تنش‌ها با ايران خواندند، خبر دادند. جان بولتون مشاور امنيت ملي کاخ سفيد در اين رابطه گفته بود که اين اقدامات در واکنش به «نشانه‌ها و هشدارهاي» ايران خواهد بود و واشنگتن قصد دارد با اين اقدام نشان دهد که با نيروي بي‌رحمانه‌اي در برابر هرگونه حمله‌اي واکنش نشان خواهد داد.
اين موضوع درحالي است که برخي از رسانه‌هاي آمريکايي مطرح کردند که دليل اعزام اين ناوگروه به خليج فارس مطلع شدن آمريکايي‌ها از قصد حمله ايران به مواضع نيروهاي آمريکايي در عراق و سوريه است. در اين ميان نبايد از ياد برد که اين حرکات آمريکا تنها به جهت ايجاد يک فضاي ناآرام رواني براي ملت ايران است و به طور قطع آمريکا هيچ زماني قصد حمله نظامي به ايران را نخواهد داشت. برخي صحبت‌هاي ضد و نقيض از سوي مقامات آمريکايي درباره حمله يا عدم حمله به ايران مطرح است که مي‌توان گفت که اين گونه بيانات تنها به جهت همان ايجاد جنگ رواني است و اين جنگ رواني در ادامه فشارهاي اقتصادي است که بر ملت ايران آورده است. سخنگوي شوراي عالي امنيت ملي کشورمان همچنين در واکنش به بيانيه بولتون درباره اعزام ناو هواپيمابر «آبراهام لينکلن» به منطقه با هدف اعلام پيام به ايران گفت: «بولتون فاقد فهم نظامي و امنيتي است و اظهارات او بيشتر جنبه خودنمايي دارد. »کيوان خسروي افزود:« براساس رصد دقيق نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران، ناو هواپيمابر آبراهام لينکلن ۲۱ روز قبل وارد درياي مديترانه شده است و بيانيه بولتون استفاده ناشيانه از يک رويداد سوخته براي جنگ رواني است.» با تمام اين اوصاف اين سوال مطرح مي‌شود که آيا اعزام اين ناو از سوي آمريکا به خليج فارس آغازي براي يک حرکت تهديدآميز ديگر براي ايران محسوب مي شود يا خير؟
تنش ميان ايران و آمريکا رو به تساعد است
يک کارشناس مسائل بين‌الملل درباره ارسال ناو آبراهام لينکلن به خليج فارس در گفت‌وگو با رسالت اظهار داشت: «حضور اين ناو در منطقه نشان مي‌دهد که تنش و تشديد بحران ميان ايران و آمريکا رو به تساعد است. آمريکايي ها درباره ورود اين ناو به خليج فارس معتقد هستند که اين اقدام تنها به جهت دفاع از خود در مقابل تهاجم احتمالي ايران است و مي گويند ما عملا ايران را از طريق تحريم‌هاي اقتصادي دچار مشکل مي‌کنيم؛ بنابراين لزومي ندارد وارد درگيري نظامي با اين کشور شويم.»

آمريکا مي‌داند که درگيري نظامي منجر به انسجام در ايران مي‌شود
نوذر شفيعي افزود: «آمريکا معتقد است که از طريق ابزار اقتصادي و اعمال فشار بر ملت ايران مي‌تواند ايجاد نارضايتي کرده و در نتيجه موجب تغيير رفتار مقامات ايراني شود بنابراين وارد شدن به يک درگيري نظامي کار عاقلانه‌اي نيست، به ويژه اينکه آينده اين درگيري نظامي مشخص نيست و ممکن است هرگونه درگيري نظامي به ايجاد انسجام بين دولت و ملت ايران منجر شود.»
او افزود: «آمريکايي‌ها همچنين در تحليل ديگري معتقد هستند، اقدام نظامي تنها از سوي کشوري رخ خواهد داد که در معرض فشار قرار مي‌گيرد و براي خروج از آن ناچار به اين اقدام مي‌شود؛ لذا آنها معتقد هستند اگر در حوزه خليج فارس يا هرجاي ديگر، يک تحول نظامي در روابط ايران و آمريکا اتفاق بيفتد منشأ اين اقدام، ايران خواهد بود؛ بنابراين با اين برداشت آنها معتقدند که اقدامات خودشان تدافعي است.»

فشار نظامي آمريکا در ادامه فشار اقتصادي‌اش بر ايران است
اين کارشناس مسائل بين‌الملل در پاسخ به اين سوال که ايران چه تفسيري از حضور اين ناو در خليج فارس دارد، گفت: «اين موضوع به دو شکل تفسير مي‌شود. نخست آنکه ديدگاه ايران با آمريکا به طور کامل در تضاد است، ما معتقديم که فشار نظامي آمريکا در ادامه فشار اقتصادي‌اش بر کشور خواهد بود، يعني پس از آنکه آمريکا از طريق تحريم‌ها ايران را تحت فشار قرار مي‌دهد قصد دارد تا از طريق نظامي اقدامات ديگري را نيز انجام دهد و اين موضوع به افزايش فشارها و در نتيجه شکنندگي ايران منجر شود.»
شفيعي افزود: «ديدگاه ديگري هم از سوي ايراني‌ها مطرح شده است و معتقدند هنگامي که قرار است نفت ما صادر نشود و عرصه بر کشور تنگ شود ما هم از طريق ابزارهاي خودمان سعي به تنگ کردن عرصه بر رقيب خواهيم کرد، به همين جهت پاشنه آشيل آمريکايي‌ها با ضعف نظامي در منطقه مواجه مي‌شود، چرا که اولا پايگاه‌هايشان در تيررس ايراني‌ها قرار دارد و دوم هرگونه بي‌ثباتي و تلاطم در حوزه خليج فارس مي‌تواند در شرايط محيطي و منطقه‌اي تاثير منفي براي آمريکا داشته باشد.»

آمريکايي‌ها اگر بتوانند رفتار خصمانه‌اي از خود در برابر ايران نشان مي‌دهند
او درباره تناقض ميان صحبت‌هاي مقامات آمريکايي درباره حضور اين ناو در خليج فارس گفت: «آمريکايي‌ها به نظر مي‌آيد که از هر جنسي (بولتون، ترامپ و ….) اگر برايشان مقدور باشد رفتار خصمانه‌اي را عليه ايران خواهند داشت، منتها رفتار يک نفر ممکن است از ديگري تندتر باشد؛ در هر صورت مقامات آمريکايي براي آسيب به ملت و کشور ايران از هر روشي استفاده مي‌کنند.»اين کارشناس مسائل بين‌الملل تاکيد کرد: «درباره اينکه آيا حضور اين ناو، ناوهاي مشابه و فعاليت‌هاي نظامي آمريکا در خليج فارس الزما به معناي يک درگيري نظامي ميان ايران و آمريکا تعبير مي‌شود، يا خير، بايد بگويم که اين موضوع محل ترديد دارد، اما اين موضوع که آمريکايي‌ها سعي دارند تا از طريق جنگ رواني با اعمال فشارهاي اقتصادي شکننده بر ايران به دنبال ايجاد مشکل در کشور باشند هيچ جاي ترديدي نيست فلذا اين ناو براساس پروژه جديد آمريکا وارد خليج فارس مي‌شود يعني اين فشارها چه به قصد جنگ نظامي و چه به قصد جنگ رواني در ادامه فشارها عليه ايران اتفاق افتاده است.»شفيعي با اشاره به برخي از تحليل‌ها درباره اختلاف ميان دونالد ترامپ و جان بولتون، اظهار داشت: «اين افراد يکديگر را تکميل مي‌کنند و مي‌توان گفت که به صورت مکمل چماق و هويج در حال فعاليت هستند؛ بنابراين اين دو نفر به صورت يک کل واحد در حال حرکت هستند.»

وقوع جنگ باعث ناکامي ترامپ در انتخابات مي‌شود
او با اشاره به تاثيرگذاري وقوع جنگ از سوي آمريکا بر انتخابات رياست جمهوري‌اش، گفت: «شرايط وقوع درگيري نظامي براي ترامپ اصلا مساعد نيست و مهمترين نکته و تحليلي است که اثبات مي‌کند جنگ در خليج فارس اتفاق نخواهد افتاد، چرا که هرگونه درگيري نظامي ميان ايران و آمريکا بدون ترديد باعث ناکامي ترامپ در انتخابات رياست جمهوري ۲۰۲۰ خواهد شد. ترامپ نمي‌تواند از طريق جنگ با ايران امتيازي در سياست خارجي به دست بياورد چرا که جنگ کاملا با آينده نامعلومي روبه‌رو مي‌شود و به طور قطع به زيان او تمام خواهد شد. اگر چنين موضوعي اتفاق بيفتد موفقيت ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰ با ترديد جدي روبه‌رو مي‌شود.»اين کارشناس مسائل بين‌الملل در پاسخ به اين سوال که آيا ايران بايد به ايستادگي خود مقابل حضور ناوهاي آمريکايي در خليج فارس ادامه دهد، گفت: «ايران بايد مدت‌ها پيش درباره چنين شرايطي تصميم‌گيري مي‌کرد. به عبارت ديگر موقعيت‌شناسي در سياست خارجي بسيار مهم است. ما نبايد تنها در شرايطي که با بحران روبه‌رو مي‌شويم در پي يافتن راه‌حل‌هايي براي عبور از آن باشيم، ما بايد از سال‌ها پيش اين تصور را مي‌کرديم که ممکن است روزي يک درگيري نظامي اتفاق بيفتد. خوشبختانه در حوزه نظامي آنقدر پيشرفت داشتيم که بتوانيم درجه‌اي از بازدارندگي را به وجود بياوريم.»