محمدناظمی اردکانی
یک‌شنبه ۴ آبان مصادف با شهادت حضرت امام حسن عسکری (ع) و آغاز امامت حضرت ولی‌عصر (عج) است.
برای ظهور آن حضرت روایات و احادیث زیاد و متواتری وجود دارد که هر یک ممکن است از سوی راویان آن، با زاویه‌ای خاص مطرح و برداشت شود. اما تاکنون کمتر از نگاه تحلیل وضعیت ساختار اداره جهان در شرایط کنونی و ظرفیت ساختاری موجود بحث به میان آمده است که در نظر دارد به  اجمال بدان پرداخته شود.
جنگ جهانی اول که با تلفات بسیار سنگین انسانی همراه بود و محور منازعات بین قدرت‌های جهانی بر سر تقسیم سرزمین بود، جامعه ملل‌متحد تشکیل شد تا از بروز جنگ جهانی دیگر جلوگیری به‌عمل آید. 
اما چنین ساختاری نتوانست آن‌طور که طرح‌ریزی شده بود عمل کند و درنتیجه جنگ جهانی دوم با گستردگی بیشتر اتفاق افتاد و محور منازعات در این  جنگ دوم بر سر تقسیم بازارهای جهانی بود. با پایان یافتن آن،‌ سازمان ملل متحد شکل گرفت تا ساختارمندتر از جامعه ملل متحد عمل کرده و از بروز جنگ و منازعات جهانی پیشگیری و مدیریت کند. منشور این سازمان در سال ۱۹۴۵ توسط کشورهای آمریکا، شوروی، انگلستان، فرانسه و چین تنظیم و به امضای ۵۰ کشور رسید و امروز ۱۹۳ کشور عضو آن هستند.ساختار این سازمان به نحوی ایجاد شده که در رابطه با مسائل مهم جهانی تصمیم‌گیری می‌کند و از طرفی به آمریکا و چند قدرت جهانی دیگر حق‌ وتو داده شده است.این قدرت‌های جهانی در ارکان سازمان که عبارت از مجمع عمومی، شورای امنیت
شورای اقتصادی و اجتماعی، شورای حقوق بشر، دیوان بین‌المللی دادگستری و دبیرخانه نقش اصلی را ایفا می‌کنند و البته سایر کشورها نیز که طی فرآیندی انتخاب می‌شوند برای رعایت ظاهر دموکراسی در تصمیم‌گیری‌ها حضور دارند.
مقر سازمان در نیویورک می‌باشد ولیکن قریب به اتفاق سازمان‌های بین‌المللی تحت پوشش آن در ژنو مستقر می‌باشند. مانند سازمان‌های بین‌المللی، کار، بین‌المجالستجارت جهانی، ارتباطات، صلیب‌سرخ، بهداشت جهانی، جهانگردی، مهاجرت استاندارد، جمعیت، غذا و کشاورزی، کمیسیون عالی حقوق بشر و …این سازمان‌ها  در ارتباط با موضوعات سرنوشت‌ساز جهانی تصمیم می‌گیرند مانند: اقتصاد، نفت، انرژی اتمی توسعه پایدار، تجارت‌جهانی، استانداردسازی،‌ مباحث علمی و فرهنگی و آموزشی، جمعیت، زنان، جوانان، اسکان‌بشر، امنیت‌جهان، کنترل تسلیحات و خلع سلاح، حفظ صلح، معاهدات و قوانین بین‌المللی و … تا آنجا که رصد شده و می‌شود در رأس سازمان‌های بین‌المللی؛ شورای تصمیم‌گیری و سیاستگذاری وجود دارد که ۵ کشور مسلط عضو ثابت و دائمی بوده و بقیه کشورها تا۱۸ نفر در مجمع عمومی هر سازمان انتخاب می‌شوند در نتیجه آن چند کشور عضو دائم نقش محوری و تعیین‌کننده  دارند که اینجانب در سازمان بین‌المللی استاندارد که ضوابط فنی تولید و تجارت کالاهای صنعتی را تعیین می‌کند شاهد بودم اما به‌رغم چنین شناختی تصمیم به کاندیداتوری و حضور در شورای سازمان بین‌المللی در دهه ۸۰ گرفته شد و خوشبختانه ایران با تلاش و رایزنی گسترده موفق به عضویت گردید و تجربه ارزشمندی بود که می‌تواند برای سایر سازمان‌های بین‌المللی توسط دیگر دستگاه‌های اجرایی و نهادهای عمومی کشور اتفاق بیفتد و تا زمانی‌که ایران و کشورهای اسلامی و غیرمتعهد در تاروپود ساختار پیچیده و گسترده سازمان ملل و سازمان‌های بین‌المللی وابسته به آن حضور پیدا نکنند عملا هیچ‌گونه  نقشی برای مشارکت در اداره جهان نخواهند داشت و تابعی جزء خواهند بود. اما از بُعد سیاسی نیز سازمان ملل متحد در دو دهه اخیر با طراحی مدلی تحت عنوان حکمرانی خوب و توصیه آن به کشورها به‌ویژه کشورهای در حال توسعه  خواسته است تا آن را در کشور خود اجرا کنند و از این طریق پازل جهانی‌سازی از ابعاد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به نفع خود و تسلط کامل بر جهان را  تکمیل کنند و سازمان ملل متحد در قامت یک سازمان دولتی جهانی اید‌ه‌های دولت جهانی و دموکراسی جهانی را داعیه‌دار شود.بدیهی است که ظهور امام عصر (عج) با حاکمیت چنین ساختاری که در رأس آن قدرت‌های مسلط و مستکبری مانند آمریکا، انگلستان و … هستند، تصویر سخت و شکننده می‌دهد مگر این‌که  تجربه رخداد انقلاب اسلامی که توانست یک ساختار ۲۵۰۰ ساله را درهم شکند و ساختار جدید با ارزش‌های جدید و الهی و فطری ایجاد کند، گسترش یافته و نظام جهانی را در برگیرد و نظم جدیدی بر جهان کنونی مبتنی بر ارزش‌های پایدار الهی حاکم گردند. آن‌وقت است که زمینه‌های ظهور 
به حول و قوه‌الهی فراهم خواهد شد.
ان‌شاءالله