معصومه پورصادقی- دبیر گروه سیاسی
شنبه شب، موعد ۳۰ روزه برای تلاش آمریکا در راستای احیای قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان‌ملل‌ متحد علیه ایران به پایان رسید. واشنگتن این بار هم با دستان خالی شورای امنیت را ترک کرد. 
هر چند که این دفعه موضوع مد نظر آمریکا حتی به صحن شورا هم راه پیدا نکرد و دبیرخانه شورای امنیت به دلیل عدم وجود اجماع آن را در دستور کار خود قرار نداد.
ناامیدی آمریکا از همراهی کشورهای دیگر باعث شد  مقامات این کشور برای دوستان و دشمنان اعضای دائم و غیردائم شورای امنیت درباره بازگشت و اجرای قطعنامه‌های تحریمی سابق خط و نشان بکشند.
کاخ سفید این‌بار هم دست به دامن فشار و تحریم‌های یکجانبه برای اجرای طرح شکست خورده خود شده است. اتفاقا همین تهدید و فشار آمریکا نشانه روشنی برای ناکامی فرآیند بازگشت قطعنامه‌ها در شورای امنیت است. 
مقامات آمریکایی هر چند در مقام حرف از بازگشت تحریم‌ها سخن می‌گویند، اما در مقام خود نیز به عدم بازگشت قطعنامه‌ها اذعان می‌کنند چرا که در صورت بازگشت تحریم‌های سازمان‌ملل دیگر نیازی به خط و نشان و تحریم‌های ثانویه آمریکا نیست.
اتفاق یک ماه اخیر چندمین شکست آمریکا در مجامع بین‌المللی در خصوص موضوع مربوط به ایران است. واشنگتن ماه‌ها پیش پیش‌نویس تمدید محدودیت‌های تسلیحاتی ایران را ارائه کرد که کشورهای دیگر روی خوشی به آن نشان ندادند. 
آمریکا پیش‌نویس خود را تعدیل کرده و آن را از ۳۵ بند به ۴ بند تقلیل داد، اما باز بخت یار آمریکا نبود و نتیجه زورآزمایی آن‌ها چیزی جز باخت ۱۳ بر ۲ برای آن‌ها در شورای امنیت بود. عده‌ای آن زمان این‌گونه تحلیل می‌کردند که آمریکا با علم به باخت به استقبال آن طرح رفت تا این که زمینه را برای مکانیزم موسوم به ماشه یا بازگشت قطعنامه‌های تحریمی ایران هموار کند. اما آمریکایی‌ها در کارزار مربوط به احیای قطعنامه‌های پیشین شکست بدتری را متحمل شدند، چرا که کار اصلا به رأی گیری نکشید و اکثر کشورها با بی‌محلی و بی‌اعتنایی از کنار طرح آمریکا عبور کردند.
درست است که تحریم‌های یکجانبه و فراسرزمینی آمریکا برای ترساندن شرکت‌های غربی در همکاری با ایران مؤثر بوده است، اما ایالات متحده تاکنون نتوانسته است به قلدری سیاسی و اقتصادی خود مشروعیت بخشی کند و دائم مجبور است با تهدید و تطمیع، دیگران را با خود همراه سازد و برعکس حوزه اقتصادی آمریکا در حوزه‌های سیاسی و حقوقی هیچ دستاوردی نداشته است.
آمریکا علاوه بر چین و روسیه  حتی نتوانسته است دوستان خود مانند اروپایی‌ها را نیز با خود همراه کند، بلکه آن‌ها را به صف‌آرایی در مقابل خود مجبور کرده است. حسن روحانی، رئیس جمهور کشورمان در واکنش به اتفاق اخیر در شورای امنیت گفت که «فشار حداکثری» آمریکا علیه ملت ایران در بخش سیاسی و حقوقی تبدیل به «انزوای حداکثری» آمریکا شده است.
دولت دونالد ترامپ با تمدید محدودیت‌های تسلیحاتی و بازگرداندن قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران به دنبال تشدید فشار روانی بر تهران و مردم ایران بود. او به خوبی می‌داند که آمریکا تا آنجایی که امکان داشته زور خود را برای محدود کردن اقتصادی ایران به کار برده است، اما این کمپین منجر به فروپاشی اقتصادی مد نظر مقامات کاخ سفید نشده است. به همین دلیل واشنگتن به دنبال این است که ناکامی خود را با افزایش فشار روانی جبران کند.
هدف دوم دولت آمریکا این بوده است که با زدن زیر برجام، شانس پیروزی در انتخابات آتی ریاست جمهوری را افزایش دهد. ترامپ با تمدید تحریم‌های تسلیحاتی و اجرای مکانیزم موسوم به ماشه به دنبال گرفتن ژست انتخاباتی در نوامبر بود.
اما به نظر می‌رسد طرح‌های ضد ایرانی وی به مثابه بومرنگی باشد که به سمت خود او بازگشته است. او به دنبال این بود که اتفاقات اخیر به نقطه قوتی برای او تبدیل شود، اما الان می‌تواند در کمپین انتخاباتی به یکی از پاشنه‌های آشیل و مورد اشاره رقبای او بدل شود.صف آرایی غرب و شرق مقابل تکروی آمریکا در عرصه بین‌الملل در نوع خود دستکم، کم‌نظیر است. موضع واحد و یکدست غالب کشورها در شورای امنیت تحولی قابل توجه در تاریخچه شورای امنیت است. اما باید توجه کرد که تحولات و اتفاقات چند سال گذشته از دو منظر قابل بررسی است.اگر چه کشورهای اروپایی  و سایر اعضای برجام در خلال یکی دو ماه گذشته در حوزه سیاسی عملکرد خوبی   داشته اند، اما همان کشورها در حوزه پایبندی به تعهدات برجام و رفع تحریم‌های اقتصادی کم گذاشته اند.
سعید خطیب زاده، سخنگوی وزارت امور خارجه در این خصوص روز گذشته گفت: دو موضوع را باید از هم تفکیک کرد؛ یکی برجام و دیگری اقدامات غیرقانونی و یکجانبه آمریکاست. در موضوع برجام، تعهدات طرف مقابل به ویژه اروپایی‌ها از روزی که ترامپ تصمیم گرفت از برجام خارج شود، به صورت فزاینده‌ای انجام نشده است به‌ویژه در خصوص اثر رفع تحریم‌های اقتصادی. در این‌باره شفاف و صریح بودیم و مکانیزم حل اختلاف را چندین بار فعال کرده و اقدامات متناسب خود را در ۵ گام و در چارچوب بندهای برجام انجام دادیم. طرف‌های اروپایی هم تلاش‌هایی کردند که بیشتر آن ناکام بوده است که آخرین آن،INSTEX بود. اما در موضوع اقدامات یکجانبه ترامپ که بخشی به‌خاطر انتخابات آمریکا و بخشی هم برای فشار روانی بر ملت ایران است، تا کنون به‌صورت متحد عمل کرده‌اند.
وی تأکید کرد که مهم‌ترین موضوع این است که هم شفاهی و هم مکتوب، هم در سازمان ملل نمایندگان چین، روسیه  و کشورهای دیگر عضو برجام و حتی اعضای غیردائم شورای امنیت یک «نه» بزرگ و به‌صورت یکجا و واحد به ترامپ و پمپئو گفته‌اند، تا این‌که گفته شود که آمریکا دست از این اقدامات و رویکرد یکجانبه و عهدشکنانه بردارد.